ebeveynlerin çocuklarını birileriyle kıyaslaması

ailelerin çocuklarına yaptığı psikolojik şiddettir. küçücük yaşta başlayan bu kıyaslamalar çocuklarda derin yaralara yol açabilir. ayrıca daha tam olarak tanımadığı akranından sırf kıyaslanma durumu olduğu için nefret bile edebilir.
çocuklarının iyiliğini düşünürken dozu kaçıran ebeveynler; onların geleceğin yetişkinleri olduğunu unutup istedikleri yöne doğru yuvarlarlar.

herkesin mutlaka kıyaslandığı bir çocuk vardır küçüklüğünde.
komşunun çocuğu, kuzen, okuldan bir arkadaş ya da herhangi birinin çocuğu..
ebeveynlerin her durumda o çocukları örnek gösterip kendi çocuklarını adeta işe yaramaz olarak görmeleri akla mantığa sığmayacak derecede komik.

oysaki çocuklarının, kıyaslandığı çocuklarla eşit şartlara sahip olmadığını düşünebilecek bir zekâya sahipken, bunları es geçip çocuğu sözde yüreklendirmek adına kıyaslamalara devam ederler.
bu yüzden bir konuda kendimizden daha başarılı insanları çekemez olduk en iyisi ben olacağım diye. vakti zamanında yanlış yöntemlerle büyütülen onca çocuk şimdilerin ebeveyni. ve onlarda hâlâ aynı hatayı yapıp küçücük yaşta evlatlarına rakip çıkarıyorlar. bu kıyaslama durumu onları daha başarılı yapmıyor ne yazık ki. keşke yanlışlarının farkında olabilseler. koca bir nesil yetişiyor bu zırvalıklarla.

sizin de onları başka ebeveynlerle karşılaştırmanız halinde kaçabileceğiniz durum.

hayatta kalma rehberi adlı kitabımdan ufak bir enstantane.. yakında raflardaki yerini alacak, beklemede kalın..

ailesine karşı çok iyi yalan söleyen kızın aslında onlardan habersiz yaptığı iğrençlikler ve o iğrençlikleri bilen sen
-üstüne yıllarca o kızı sana övmeleri-

hayır başka biri yapsa aaa bak bu kız okumaz demiştik. ama o yapınca bak çalışıyor ailesine bakıyor evlenir seneye sen okumıcaksan söle de boşuna para harcamayalım sana.

oğlum geçen gün diş teli kontrolü için dişçiye gitti okul çıkışı. dişlerini de kontrol öncesi temizlemek için yakınındaki benzinciye girmiş. benzinliğin tuvaletinde fırçalıyor. orada bulunan bir adam da bir övmüş görünce bir övmüş! halbuki evde ısrarla fırçalattırıyoruz. dişçiye ayıp olmasın diye önden fırçaladı. adam da sanıyor ki çocuğun temizliğinden*
oğlan eve geldiğinde anlattı. dedim "adam şimdi çocuğuna seni övüp, anlatacak, kıyaslayacak. elalemin çocuğu oldun şu an" *

hayatımı mahveden olay. 20 yıldır annemin bıkmadan usanmadan yaptığı hareket. onun yuzünden hastalandım ama kabul bile etmiyor. hayatımın her döneminde birileriyle kıyaslandım cocukken kilom iriliğim yüzünden. ortaokulda arkadaşımın fen lisesini kazanması sebebiyle. lisede iyi bi üni için sırf annem tatmin olsun diye hayatımın her dönemini ders çalışarak geçirdim ben. fen lisesini kazandım, tıpfak. kazandım ama asla onun hayalindeki prenses kız olamadım. hayatında ilk defa gördüğü birisi benden her yönüyle iyidir. bugün 5 arkadaşımla tanıştı gittiler kavga ettik. 5i de benden iyi. ben hep kaba olandım hep patavatsız hep yetersiz olandım. asla annemin istediği kadar kibar bir kız olamadım. asla tatmin olmadı asla olmayacak. ben böyleyim lafı asla kar etmez kendisine. ben hep akılsızım arkadaşlarım akıllı ben erkek gibiyim onlar prenses ben kabayım onlar kibar. hep beni mağarada yaşıyormuşum gibi tasvir etti kafasında. tüm hayatımı mahvetti...

buraya uzun uzun yazardım ama geçmişimle yüzleşmeye ne mecalim var ne de cesaretim. eğer bu yazıyı ebeveyn olan birileri okuyorsa onlara sesleniyorum: yapmayın. sadece yapmayın.