insanların kendini başkalarıyla kıyaslaması

kıyaslıyorum ve hep onlar kazanıyor.

gereksiz bulduğumdur. onun yerine kendimizi 1 sene hatta 1 gün önceki kendimizle kıyaslamak daha akıllıca ve doğrudur.

yahu su gibi akan zaman ve ortada kısıtlı bir yaşam! yapacak hiçbir şey bulunamasa bile yapılmaması gerekendir. kendini memnun etme dışında bir amacı yok bu hayatın, hele ki bu devirde!

başlığın dediğini yap
kendini başkalarıyla
kıyaslama!
başkası başkasıdır, müsaade et başkası kalsın.
insan kendiyle yarışmalı.
her gün kendini geçmeye çalışmalı.
iki günü aynı olmamalı. *

mutsuzluğun temel sebeplerinden biridir. sadece insanlarda değil hayvanlarda bile bu duygu gelişmiştir. maymunların eşitlik deneyini izlerseniz daha iyi anlarsınız.

bıraktığım an hafiflediğimdir.

bırakmak mümkün. ama bu öyle facebook kullanmayı bıraktım, dondurdum, artık hiç girmiyorum cinsi bir bırakma değil.

illaki ara ara, bazen sık sık kendinizi yine başkalarıyla kıyaslarken buluyorsunuz. ama kendinize gelip o biçim düşünmeyi anında kesiyorsunuz ve kendinizi sadece kendinizle karşılaştırıyorsunuz. anında iç huzuru, garanti; eski kendinize nazaran daha kötü bir durumda olsanız dahi. neden biliyor musunuz? çünkü mevcut duruma nasıl geldiğinizi bir siz biliyorsunuz, çünkü o bedenin içindeki siz yaşadınız tüm onları.

iyi günlerinizi görecek olan da sizsiniz, başarısızlıklarınızla baş başa kalacak olan da. dışarıda kendi hayatlarıyla boğuşan insanlara da size laf atmak düşmez. içinizden de kimsenin size laf attığını düşünmeyin. siz, ne olursa olsun, kendi hayatınızı yine kendiniz için yaşayacaksınız, öyleyse yaşayın.

aile büyüklerinin seni kıyaslaması sonucu normalleştirdiğin ve içselleştirdiğin bir şey haline geliyor kıyaslamak. bunu bir zorundalıkmışcasına dahil ediyorsun hayatına.