edebiyat ve okuma kulübü zırtapozluğu

sözde edebiyatsever bünyelerde görülmekte olan şımarıklık ve samimiyetsizliğin topluluk oluşturmak suretiyle daha belirgin bir görünüm kazanması halidir. çekilmez çiledir. bu gibi organizasyonlar utanmazlık ve cehaletin timsalidir.
üç beş kendini bilmezin saçmalamak suretiyle bir araya geldikleri, pek bir manalı işler yaptıklarına inandıkları, kendilerini şımarttıkları, egolarını tatmin eyledikleri bir şımarıklık aktivitesinden başka bir şey değildir.

şiddetle kınıyor ve yerden yere vurmak suretiyle kendimi rahatlatıyorum...
hiçbirini sevmiyorum. lanet gitsin demek istiyorum.

ikinci tanım: edebiyat ve okuma kulüpleri için,

bir takım entel tiplerin üyesi oldukları, zaman kaybından başka bir şey olmayan toplanma alanı.

uyuz olduğum bir sosyalleşme modeli. nedir yani bu? yapacağınız bir takım tespitlerle zihin açma iddiası taşıyorsunuz.
bu gibi kulüplerin üyeleri genellikle kabız tiplerdir. kendine hayrı dokunmayan adamın hiçbir şey açacağı maçacağı yoktur. siz ancak soda şişesinin kapağını açarsınız... kelimelerin bolca israf edildiği, insanı canından bezdiren oluşum, grup artık her ne derseniz deyin. hepsinin paçasının samimiyetsizlik ve cehalet akar.

bu tipleri sevmiyorum. edebiyatı seviyorum ama edebiyat sevgisinden doğduğu ileri sürülen bu türlü hareketleri, girişimleri sevmiyorum.

edit: başlıgı geçen sene açmışım. saçmalamak isteğinden baska bir sey değil inanınız. gerçek fikrim elbette bu yukarıdaki saçmalıklar olamaz.

yep. işte aradığım damar. bu okuma işi tıpkı fecr-i âti'nin sanata bakışı gibi, şahsi ve muhterem olmalı.

biz gayet kitap okuyup üzerinde konuşuyorduk sözlükte ama meğersem başka kitap kulüplerinde neler neler dönüyormuş. ahlaksızlar, aymazlar egolu insanlar ya. böyle insanlara kamçı veya kızılcık sopasıyla türlü işkenceler yapmalı bakın bir daha birleşip kitap tartışabiliyorlar mı?
rencide edip küçümsedim onları.