ekşi sözlük'ün intihar eden yazarı

ekşi'de başlığı açıldığı andan itibaren takip ediyorum. herkes seferber olmasına rağmen ulaşamadılar. tanrı yakınlarına sabır versin. gençlerin içine düştüğü bu umutsuzluk iklimine ise binlerce kez lanet olsun.
eksisozluk.com/suya-kacan-k...

ölmüş galiba. ilgili entrydeki son güncelleme öyle diyor.

bu dünyadan çok daha mutlu, çok daha huzurlu ve acısız bir yere ulaştığına inanmak istediğim yazardır. yorgun düşmüş ve her şeye rağmendünya onun için solup gitmiş belli ki. ne korkak ne cesur. hepimizin yürüdüğü yolu sonlandırmış bir kişi sadece. bir kişinin hayatına son vermek istemesi tamamen şahsidir ve doğru ya da yanlış olarak yorumlamak da doğru değildir. intihar özendirilecek, imrenilecek bir şey değildir ve dahi daimi bir kurtuluş da sunmayacaktır. acı, umutsuzluk, keder ve öfke bizim. mutluluk, sevgi, umut ve merhamet de öyle. hepsi birbiri ile bütün ve aynılar. yaşam da tam olarak bu demek.

intiharla dalga geçen, ilgi delisi diyen beyinsizleri haklı çıkarsaydı keşke.

ülkemin fidan gibi gençleri bir bir solup gidiyor.
kimi 97 doğumlu ekşi yazarı gibi, kimi enes gibi kimi de daha dün teröre kurban giden tarık gibi.
aklınızı başınıza devşirin be heeeey gafiller!
hak diyoruz, hukuk diyoruz, insan gibi yaşamak diyoruz.
bu çocuklar depresyonla, bunalımla hayatlarının her yerinden kuşatılmışlıkla boğuşuyor be!
çok mu zordu biraz aynaya bakmak?
o son noktaya gelmeden biraz olsun engellemek çok mu zordu?
ne olacak şimdi?
ateş düştüğü yeri yakacak
birileri çıkıp "maddi durumu yerindeydi bak tatil bile yapmış" minvalinde açıklama s*çacak
kimi diyecek ki öyle olmasa bile olmasa cart curt...
ya ben ne anlatıyorum ki?!?
topunuz cehennemde yanın lanet olası adiler.

tanrı rahmet eylesin.

birileri insanları trollemiyorsa* son derece üzücü olan bir harekete imza atmış olan kişi.

son yıllarda intihara meyilli çok fazla insan tanıdım. onları bu hâle tam olarak neyin getirdiğini bilmiyorum. sanırım ben çok güçlü bir insanım çünkü bir başkasının yaşaması durumunda intihar edeceği bir olayı atlattım doğal bir süreç içerisinde. ancak herkesin sınırları ne yazık ki aynı değil.

insanlar çok değişti. aileleriyle, çevreleriyle olan ilişkileri o kadar yetersiz ve yüzeysel ki çoğunun... bazen zamanında gösterilecek biraz sevgi, biraz ilgi birçok ruhu iyileştirebilecekken bunu esirgiyorlar birbirlerinden. üzerine bir de bu ülkede yaşamanın getirdiği ağır bıkkınlık hissi bindiğinde insanların taşıma kapasitesi bir anda sınırı aşacak şekilde doluyor. çareyi çekip gitmekte buluyorlar.

elimden bir şey gelse keşke ama olmuyor.

olan hep geride kalanlara oluyor...

verilen adres kayıtlarına göre bana birkaç km mesafede oturan kişi. keşke elimizden bir şey gelebilseydi.

kim bilir belki biz de birgün solup gideceğiz... zaman değil anatomi bilen belki de biziz. kesmiyor, kesemiyoruz bileklerimizi.. kim bilir?.. belki.

eğer doğruysa, belki de dünya üzerinde verilebilecek en zor kararı vermiştir.
ölüme kendini yakın hissetmek gerçekten çok zor bir durum; çok düşük bir ruh hali...
ne söylense boştur, inşallah yakınları sabırlı olabilirler.

dinlediği şu müzik çok hoşuma gitti:
buradan

esarbini yan bağlayan veya maaş hesabı yapan insanların ülkesinde gencecik bir insan yaşamına kiyiyor ve üçüncü sayfa haberi gözüyle hareket ediliyor. uçup sahlanmaktan kör olan gözler görmez. ailesine sabır. kendisine rahmet.

olayın daha doğru mu değil mi olduğu bile belli değil troll bile çıkabilir her neyse gerçek olduğunu varsayıyorum. şimdi bu intihar vakaları bayağı artmaya başladı ve doğal olarak insanlar üzülüyor. iyi de intihar edenlerin kafasına zorla silah dayamıyorlar kendileri hayatlarına son veriyorlar niye bu kadar romantik duyar kasılıyor anlamış değilim. bana çok samimiyetsiz geliyor bunlar. dünyadaki insanların yarısı açlık, sefaletle uğraşıyor yine çoğu insan ne yakışıklı ne de güzel.. o zaman herkes intihar etsin milyonlarca insan niye yaşıyor? intihar kişinin kendi tercihidir. he önceden tespit edilip böyle bir eğilimi varsa koruma altına alınıp tedavi ettirilmelidir.

kabristana nazır hayatlar şu yazısını okudum da, sağlam bir kalemi var ve düşüncelerini muntazam şekilde dile getirdiğine şüphe yok. aslında gizli çığlıklar metnin tüm ayrıntılarında gizli. bu sebeple meselenin trolleme olduğunu düşünmüyorum. trolleme çıkarsa sevinirim elbette. bir insanın yaşama tutunabilmesi her şeyden değerlidir. eğer gerçekse ki benim kanaatim odur, yakınlarına sabır dilemekten başka söyleyebilecek bir şeyimiz yok. yattığı yer incitmesin.

ekleme: diğer yazılarını da okuyunca kararını çoktan vermiş olduğu görülüyor. yapılacak pek bir şey yokmuş gibi duruyor. özellikle ailesinde yaşanan kanser illeti, onun bu duruma bakışı ve tavsiyesi, diğer yazılarında dikkat çektiği noktalar, bilinçli bir tercihi işaret ediyor. *

aşırı umrumda. belki bir 5 saniye falan.

eve misafirler gelecek, çarşafı falan değiştirmem lazım ama üşeniyorum. bi çay içeyim dedim su ısıtıyorum ama aslında canım ıhlamur çekiyordu.

benim de dertlerim bunlar. malesef, kimseninkine üzülmüyorum. umrumda bile değil. belki kalan 2 saniyede vah vah derim ama o kadar. sorry.

yaşamın saçmalığına karşı koyarak entopiye karşı koyma durumuyla* paralel bir davranışta bulunmuş yazardır. ironi işte böyle olur. hayatın latife ve ironileri... bunu gerçekleştirebilmesine sebep olan bilincinin şu anki -ya da o anki- seviyede olmasının nedeni olan evrimin aslında hayatta kalmayı destekleyici yönde ilerlemiş olması da ayrı bir ironik. keşke hâlâ ekşi'ye yazabilse. bir entry daha... tanrı var mı yok mu... sadece bir kelime... bir ara okurum düşüncelerini.

sabah görünce afalladığım başlıktı, ekşi sözlükte de yazıyorum ve hatta oradan yakın arkadaşlarım bile oldu ve bir an düşündüm, bir soru cevap ile iletişimde olduğum ya da sohbet ettiğim biri olabilirdi, hiç konuşmasak da belki entry’lerimden bir tanesini çok sevdi ya da kızdı ve bugün yok. geçen gün akciğer kanseri olan bir yazarla konuşmuştum bir an önce ölmek istiyordu, o anı bekliyordu, ne dediysem bu hissinden vazgeçiremedim ama arada hala yokluyorum hayatta mı diye. ama intihar başka türlü bir şey, “ben artık bu çıkmazda kayboldum” demek gibi bir şey. bir şey olsaydı, bir başlıkta denk gelseydik, bir vesile ile umut edebileceği insanlara denk gelseydi de bunu yaşatmasaydı sevenlerine, kendine keşke. ben başlığı görünce afalladım, annesini babasını tahayyül bile edemiyorum!

umarım gerçek değildir. gerçekse çok üzücü. ha trol haber çıkarsa da arkadaşın hayatta olduğuna sevinirim ama küfrü de basarım o ayrı.

intihar özeleştirinin en somut biçimidir derler ben de bu söze katılırım.

yaşamak istememiş ölmeyi seçmiş. bunun arkasından ağlamaya/üzülmeye şahsi fikrim gerek yok. kendi seçtiği yolda gitmiş biri için sonu ne olursa olsun saygı duymak düşer bize.

yine tiksindirici bir girdi gireceğim.

süreci sağlıklı bir şekilde sonuca ulaştırmıştır.

iyilik, birçok insan için "ben bir kahramanım" düsturunun tezahürüdür. genelde düşen insanları kaldırırken kendi ellerine odaklanıp düşen insanları değil onları yerden nasıl kaldırdıklarını düşünürler. o yüzden bu tip durumlarda yüzlerce kişinin yardım etme girişimi pek bir şey ifade etmez. bu yüzlerce girişimden 1 bilemedin 2 tanesi isimsiz kalmak isteyen kişiler tarafından yapılır, kalanları kendi şovunu ortaya dökmek için uğraşırlar.

bu tip intihar durumlarında intihar eden kişiye maddi manevi yardım etme ihtimaliniz yoktur. eğer siz maddi ya da manevi bir şekilde yardım edebiliyorsanız onun adı intihar değildir, onun adı ilgi arsızlığıdır.

intihar, dün akşam karar verilip, bu sabah işe koyulduğunuz bir süreç değil. 5 yıl önce "keşke öldürseydim" dersiniz. 5 yıl sonra bir daha atak gelir. aylar sonra bir atak daha, sonra bir atak daha. bu böyle devam eder. bu kadar uzun sürmesinin sebebi çözümü bulunamayacak kadar büyük bunalımların içerisine girmektir. dönemlik rahatlamalar hiçbir anlam ifade etmez çünkü o rahatlamalarda dahi en sonund aynı yere gideceğini bilirsin.

tam şu anda dünyada 10 kişi intihar ediyorsa bunlardan belki 1'i maddi sebepli intihar eder. maddiyat gibi bir bahane öne sürerseniz maddi kaygıları olmayan insanları sağlıklı olarak nitelemiş olursunuz bu büyük aptallıktır. depresyon denilen şey en şiddetli şekilde, ekonomik durumdan bağımsız olarak hayatın anlamsızlığı üzerine yapılan düşüncelerden kaynaklı olur. uzun dönem sonunda intihara ilerlemek te hiç zor olmaz.

dün gece yazdığı bazı girdileri okudum ve yardım eli uzatılırsa, yalnız kalınca tekrar aynı duruma düşeceğini rahatlıkla görebilirsiniz. çünkü yazdıkları alelade şeyler değil ve yazdıkları hayat üzerine düşünen insanların kaleminden çıkabilecek, "beni kurtarın" ilgi arsızlığı ile ilgisi olmayan şeyler. bu yüzden de zaten intiharın başarılı olma ihtimali çok yükselmiş. bu tip insanları maddiyatla 10-12 ay kurtarırsın. bir gece saatin kadranından nefret etmeye başlayan bir sürecin sonunda kendini darağacında bulabilir ki çok da zor olmaz o basitçe başlayan ve gittikçe çığa dönüşen düşüncelerden sonra...

yalnız kaldığı günlerin verdiği tecrübe ile gelecekte artacak olan sayıyı engellemiş oldu. daha yazardım da gerek yok. umarım huzuru bulmuştur. bu dünya düşünmek için çok tehlikeli bir yer. son olarak, dinde intiharın büyük günah olması ile yaratıcının bencilliği bağlantısı dolayısıyla, düşünce okyanusunun engin sularında yüzen insanların çoğunluğunun bir tanrı inancı olmaması ne bir tesadüf ne de intiharın bir günah olması tesadüf.

ölmüşse (umuyorum yaşıyordur ve sorunlarını hep birlikte çözeriz) ruhu ve bedeni huzura kavuşmuştur. ama bu kurtlar sofrasında çocuklarını yapayalnız bırakmamalıydı. insanların ne acılar çektiğini, kendilerine neler yaptığını görüpte utanırlar mı?