el kamerasıyla çekilen film iticiliği

şahsi düşümcemdir. açtığım bir film hand cam ile çekilmişse anında kapatırım.
iyi ki bi kere hand cam la çekilen bir film -blair cadısı- ödül aldı, sonrasında eline hand cam alan paranormal filmler çekme yarışına girdi.
insanın başını ağrıtan bi karanlık bi aydınlık çekimler, bi sağa bi sola dönen kamera açıları, filme amatör realist havası vermek için yapılan hareketli ters düz açılı görüntüler. yok hiç bana göre değil meraklısı karanlık bi sokakta eline alsın kayıt tuşuna basıp, kamerayı sallaya sallaya gezsin, arada da nefes nefese kalmış gibi şuan hayaletli sokağın önündeyim az ilerde bi eşek slüeti var, ahan da kayboldu eaaaa diye çığlıklar atıp akşam oturup gerilim müziği eşliğinde çektiği şeyleri izlesin filmle aynı tadı alır.

(bkz: found footage) derler ona.
for example;
(bkz: the blair witch project)

türk yapımı korku filmlerinin %90'ı böyle maalesef.

lars von trier'i ağlatan başlık.
(bkz: dogma 95)
bence olmayan iticiliktir. mesele teknik değil de tekniğin kullanımıyla ilgili gibi daha çok.

ilklerden olan (bkz: blair witch project) filmi bu tarz çekilmişti.tamam başlarda viral haline gelip korku filmlerinin el kamerasıyla çekilmesine öncülük etmiş olabilir ama ben de asla bu tarz çekilmiş filmleri izlemeyi tercih etmiyorum. çünkü izlemesi konforsuz, yorucu ve ilgi dağıtıcı oluyor.

“fake” duracak olan, kabak gibi göstermek istemediğiniz bir şey varsa kullanılası teknik. uzaylı istilası olur, zombi kıyameti başlangıcı olur, blair cadısı’nın saldırısı olur.