elalem ne der korkusuyla hayallerinden vazgeçen insan

ömür boyu bunun pişmanlığını yaşayacaktır ve bir gün aynı elalemin kendisinin hayallerini gerçekleştirdiğini görecektir. işte en büyük yıkım tam orada gerçekleşir.

bu durumlar için bir sloganım var: elalem ne der deme sen de bir alemsin.

elalem, genelde hariçten gazel okur, hayallerin hakkında en ufak bir bilgisi yoktur ama fikri vardır, konuşur da konuşur. senin kadar bilgi sahibi olmayıp boş boş konuşan bu topluluğu dikkate alarak karar vermek, tam bir akıl tutulmasıdır.

çocukluğunda bunun temeli maalesef yetişkinler tarafından sağlam bir şekilde atılmış bir kişidir. şunu yapma, bunu deme, bunu giyme, büyüklerinin yanında konuşma vb. uyarılarla büyüyen kişi elbette yetişkin olduğunda çevresi ne der diye düşünür. örnek vereyim: güzel bir kıyafet alır, yakışmıştır da ancak hücrelerine işleyen uyarılar onu o kıyafeti giymekten alıkoyar.

hayalleri de öyle şekillenir. kendi istediklerini değil küçükken, ergen iken ondan istenenleri yapmaya programlanmıştır çünkü. kafasındakini hayata geçirmek ona sanki suç işliyormuş gibi gelebilir. bu yüzden devamında da verimsiz olabilir giriştiği her ne ise. velhasılı kelam kendi temelin sağlam olmazsa bina da yıkılır, hayaller de.

au revoir.

açıkçası bu yaşıma kadar elalem bana çok şey dedi. üniversitede kazandığım bölümü eleştirip dalga geçtiler, daha sonrasıda bölümümü beğenmeyenler o bölümü başka bir amaç için bırakmaya kalktığımda benden daha çok sever oldular, yapamazsın edemezsin dediler, yaptıktan sonra bu sefer hayata çok geç kaldın yazık dediler, yetmedi işe giremezsin dediler, kpss çok zor sen ilk bulduğun işe gir dediler, dediler de dediler.

sonuç derece, güzel bir iş, hayatta aldığım her karardan duyduğum gurur ve bir şeyleri başarmanın verdiği mutluluk.

kısaca çok yanlış yapan insandır hayallerinden başkası için vazgeçen.

ne derse der umrunda olmamalidir. bunun yanısıra sen yapamazsın saçmalama diyenlerde mevcuttur bunları diyenler diyeceğiniz lan hadi gidin kumda oynayın.

elalem ne der diye yaşamak mı? o zaman o yaşantı senin değil elalemin yaşantısı oluyor

saçma düşünen insandır , evet.

el alem hep konuşur. sırf istediklerini gerçekleştirme diye kapında beklerler sanki. hadi yapamasın, hadi tökezlesin de biz de gülelim der gibi fırsat kollarlar. hayat el ve alemden ibaret değil. bizim yaşadığımız hayatı başka biri yaşamıyor. bu hayat bizim ve sonuna kadar hayallerimiz için savaşmalıyız. sırf birileri "ne der" diye düşünmeden kendimiz için yaşamalıyız. çünkü iyi de yapsan konuşacaklar kötü de yapsan konuşacaklar. bu hayata bir daha gelir miyiz bilmiyorum ama her insan hayalleri hatırına kendine şans vermeli ve vazgeçmemeli. vazgeçecekse bile başkaları için değil kendi istediği için vazgeçmeli insan.

bir hayatı işte bu şekilde mahvedersin. kendine, yaşamına saygısı olan insanın yapmaması gereken bir şey.

adı üstünde bu insanlar el'dir. sizin hayatınıza çoğu asla dahil olmaz. öyleyse neden onlara göre şekillendireceksin ki hayatını.

hayal kurmaya hakkı olmayan korkak insandır.

yaşadığı ortam bu vazgeçişte çok etkilidir. küçük bir şehir, ilçe, kasaba, köyde yaşıyorsan elalem el değildir. çok girift akraba ilişkileriniz varsa da hakeza.
sen mücadele etsen bile ailen de elalemin lincine maruz kalacağı için aslında onları korumak için vazgeçersin.
kendine inanmak, hayal kurmak çok güzel ama bazen yetmiyor.

elalem ne der korkusuyla düşünerek bir ömür geçirip hicbir şey yapamayıp yaşamadan geberip gidecektir.

elalem kapınızı çalıp mutlu musun, aç mısın bir derdin var mı diye sormaz. sadece mutlu olduğunuz anlarda ortaya çıkıp kıskançlıkla eleştirirler. elalemi silktir edin. başkalarının doğrularıyla yaşayacağınıza gerekirse kendi yanlışlarınızla yaşayın.

elalem ne der korkusuyla pavyona gidip tarlaları ezemiyorum müşkül durumdayım.

ben hiç vazgeçmezdim. hala da en nefret ettiğim şeydir başkaları ne der korkusu. ama hala yandığım şey annemin bunu çok demesi ve küçükken çoğu şeyi bu yüzden yapamamış olmam. bazı şeyler için artık çok geç çünkü ya da bende heves bırakmadılar.

16 yaşındaydım. o zaman pendikspor'da oynuyorum. sol bek mevkisindeyim.
beni izlemişler bir kaç maç. o zaman istanbulspor yine 1.ligdeydi.
kulüpten biri geldi bana teklifi iletti.
ben tabi sevinçten uçuyorum.
eve gittim ailemle paylaştım sevinçle.
babam ve abim o zaman " git üniversite oku lan! ne topu! " dediler ve hayalim suya düştü.
vazgeçtim ama çok koydu be sözlük.
belki de futboldan ekmek yiyecektim ama olmadı.

ne hayallerden vazgeçtik hakkaten yaa, üstelik çoğu da hayal olamayacak kadar gerçekleşme olasılığı yüksek şeylerdi. annem en ateşlisiydi tüm elçilerinin hayatım boyunca da. elalem denilen put, şu hayatta en çok senden alacaklıyım.

elalem ne der diye düşünüp içini kemirmekten kendi alemini kurup doya doya hayatını yaşayamayanların ülkesi burası. burada her şey mümkün.

kötü şeyler yapmak için güzel bir caydırıcılık. utanma duygusu; lakin abeem, eyi şeyler yapmak için el alemin dediğini tınlamak saflık, ahmaklık. sen yap mubah olan faydalı şeyleri.. üretim, sanağat, ticaret, teknoloji vs.