en büyük sorunumuz

her şeyi kişisel algılamak.

(bkz: slim fit)

herkesin üniversitede örgün öğretim almayı bir çeşit sınıfsal geçiş fırsatı olarak değerlendirmesi ve herkesin bu tedrisattan geçmeyi kendisine hak görmesi; sonra popülist iktidarın bunu bir fırsat görüp "o zaman herkes 'okusun'!" demesi ve herkesin sözümona bir şeyler mezunu oluvermesi.

devletin bu noktadan sonra "insan haklarını ihlal etmeden" bu sorunu çözme şansı yok. artık soru şu olmalı: "hangi insanların" hakkı daha çiğnenesidir.