en çok paranın en fazla günah işleyenlerde olması sorunsalı

dindarların kendilerini avutmasından kaynaklıdır.

fakirlerin basit düşünceleri işte.

para vardı da biz mi günah işlemedik? fakirliğin gözü çıksın.

dedemin bir lafı vardı ;
para bu evlat peygamberi bile bozar.
not : dedem ayık gezmezdi.*)

para var huzur var'ın yeni versiyonu mu bu: para var günah var gibisine... ( vatandaşı yoksullaştırdıkça günahtan koruduklarını iddia edenlere akıl mı veriyoruz yoksa..)

belli bir miktar para, namuslu yoldan da kazanılır ama bir noktadan sonra o miktardaki parayı ancak başkasının hakkından alarak kazanabilirsin.

uzuun vakittir aklımı kurcalayan mevzu.
tesellisi basit fakirlik cennet müjdesidir ama bu biraz isyanı bastırmak için söylenmiş gibi geliyor.

bu pilav çok su kaldırır ama pirinç kurtlandı kurtlanacak.

o zaman dinciler günahkar

bunun cevabı kur'an da yazıyor.

kim bu dünyadan nasibini isterse ona istediğini veririz ama ahiretten nasibi olmaz diyor. istememe rağmen vermiyorsa insan için hayırlı olan budur. fakirlik içinde boğulsa bile benim inancıma göre bu böyledir.

biz parayı herşeyin aracı olarak görüyoruz halbuki bu tanrı katında tamamen değersiz ve sadece imtihan aracı.

yine kur'an da bu durumu başka bir ayette şöyle açıklıyor, allah bazı kullarına böyle imkanlar sunar ki yüzünü tamamen paraya pula dönüp kendini unutsun. para putu olsun, ona tapsın. tapsın ki gerçek alemde allah'ın azabı üstüne hak olsun. allah dilediğini saptırır dilediğini de hidayet yoluna sokar. çünkü o kulunu kulun kendisini tanıdığından çok daha iyi tanır. gizlediğini açığa çıkardığını da bilir.

yani bu böyledir, bizim zahir bakışımız ile bu olan biteni anlamamız çok mümkün değil. çok malın hesabı da ağır olur, bu bilince vardığımdan beri çok mal mülk para istemiyorum. rabbim kendinden başkasına muhtaç etmesin avucuna baktırmasın başka da bir duam yok artık.

benim şahsi yorumum bu, başkası ne düşünürse düşünsün. buna iman ettim, bu yolun yolcusuyum. saygılar.