en sevdiğin kitap alıntısı

geçmişimiz olmadan nasıl biliriz kendimizi?

yaşam kelimelerle yazılmaz, dedi canavar. eylemlerle yazılır. ne düşündüğün önemli değil. ne yaptığın önemli.

kafesin biri, bir kuş aramaya çıktı.

bir insanın adını bilmek, onun var oluşunun yarısını ele geçirmektir.


elif şafak
araf

jorge luis borges

“istirahat saati geldiğinde dinlenmenin zevkini yorgunluğa borçlu değil misin? yemenin zevkini açlığa, içmenin zevkini susuzluğa?”

poul et virginie

ilerleme tarihi, halkın benimsemediği fikirleri kabullenme cesareti gösteren kadınlar ve erkeklerin kanlarıyla kazanılmıştır. ezelden beri yeni olan her şey itiraz ve suçlamayla karşılanmışken benim fikirlerim neden bu dikenli taçtan muaf tutulsun?

proust

t/ en sevilen kitap alıntılarının paylaşıldığı başlık

"yatağımın karşısında bir pencere var.odanın duvarları bomboş.nasıl yaşadım onca yıl bu evde? birgün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden?ben ne yaptım?kimsede beni uyarmadı.işte sonunda anlamsız biri oldum.işte sonum geldi.kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.."

bir kere dünyaya geldin ve sen her şeyin bittiğini, şimdi sadece yaşamakla mükellef olduğunu düşünüyorsun. oysa değişmek, dönüşmek, gerçek seni bulmak ve dünyayı bulduğundan daha iyi bir yer olarak bırakmak zorundasın. bu senin hikâyen! acıkan, susayan, arayan ve kaybolan sensin. yaşamak, ibadet etmeye benzer ve kimse senin adına bunu yapamaz. beklentileri yok et. toplum kendini bulman için seni desteklemeyecek. sen kendini bulduğunda onlara en iyi şekilde uyumlanıp etrafı güzelleştireceksin.
-aşk hayatındaki sorunları geride bırakmaya hazır mısın?
osho/ bu senin hikayen

“dışarıda yine yağmur yağıyor...

seni görmek için koşa koşa gelmeye can attığımdan habersiz, dur durak bilmeden insafsızca yağan yağmura baktıkça benim de kalbim yağmurla birlikte ıslanıyor.

sanki o halimi bilirmişçesine ıslanmış kalbime tatlı sesin ve sevgi dolu kalbin yaklaşıyor, güvende olmanın yumuşaklığıyla içime işliyor.

yağmur bile yağsa, seninleysem her şey yolunda.”

birinin adını bilmek onun var oluşunun yarısını ele geçirmektir.

elif şafak araf

"bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım.
herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
kendi yolumu çizdiğimde anladım..
bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil..
bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
neden hiç ağlamadığını anladım..
ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
bir insanı herhangi biri kırabilir,ama bir tek en çok sevdiği, acıtabilirmiş,
çok acıttığında anladım..
fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..
yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
yüreğini elime koyduğunda anladım..
”sana ihtiyacım var, gel ! ” diyebilmekmiş güçlü olmak,
sana ”git” dediğimde anladım..
biri sana ”git” dediğinde, ”kalmak istiyorum” diyebilmekmiş sevmek,
git dediklerinde gittiğimde anladım..
sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..
özür dilemek değil, ”affet beni” diye haykırmak istemekmiş pişman
olmak,
gerçekten pişman olduğumda anladım..
ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
beni af etmeni ölürcesine istediğimde anladım..
sevgi emekmiş,
emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş.."

ölüme hazırlıksızdım. şimdi öleceğim aklımın ucundan bile geçmiyordu. zaten asıl korkum , böyle hazırlıksız yakalanmaktı.

ali şanverdi / 9 numara