en sevilen kitabın son cümlesi

"fakat beklemek lazım... uzun zaman."

"yan yana ve birbirinden habersiz bu iki derin karanlıktan zaman içinde bir çınlama, bir suya düşme sesi bekliyoruz bayan p., karanlık bir kuyunun içine döne döne düşen o siyah tüy ya da bir tüy gölgesi olan hafif siyahlıktan."

"elleri bomboştu, her zaman olduğu gibi."
(bkz: mülksüzler)

gül , ey saf çelişki...
onca gözkapağı ardında,
kimselerin uykusu olmama zevki.

duino ağıtları_

"akıl uykuya dalınca canavarlar ürer..."

sen:"bir dakika daha. ıtalo calvino'nun bir kış gecesi eğer bir yolcu'sunu bitirmek üzereyim."
bir kış gecesi eğer bir yolcu.

çünkü çok acı çekmiş olan, çok şeyi de affedebilirdi.
oleg ya da kuşatma altındaki şehir.

uyuyor. tuhaf bir kaderi olmasına rağmen yaşadı
meleğini kaybedince ölüp gitti
işler kendiliğinden olup bitti
tıpkı gündüzün yerini gecenin alması gibi.
sefiller.

ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?
korkuyu beklerken.

en sevilen değil hatta sıkıcı ama nuri pakdil'in batı notları çok şahane bitiyor.
floransa; tam bir put kuyusu.

her şey tamam olsun, kendimi pek yalnız hissetmeyeyim diye, benim için artık, idam günümde bir sürü seyirci bulunmasını ve beni nefret çığlıklarıyla karşılamalarını dilemekten başka bir şey kalmıyordu.
albert camus - yabancı

her zamanki gibi arabacı ivan'a kızacağım, her zamanki gibi tartışacağız, yerli yersiz düşüncelerimi söyleyeceğim, ruhumun en gizli köşeleri ile başkaları, hatta karım arasında bir duvar olacak, her zamanki gibi kendi korkularım yüzünden onu suçlayacak ve bundan pişmanlık duyacağım, neden dua ettiğimi akıl yoluyla anlamayacak ve dua edeceğim, ama hayatım, tüm hayatım, başıma gelebilecek her şeyden bağımsız olarak hayatımın her dakikası, eskiden olduğu gibi anlamsız olmamakla kalmayacak bu hayata katabilecek güçte iyiliğin kesin anlamına sahip olacak.

"her zamanki gibi arabacı ivan’a kızacağım, her zamanki gibi tartışacağım, yerli yersiz düşüncelerimi söyleyeceğim, ruhumun en gizli köşesiyle başkaları, hatta karım arasında bir duvar olacak, her zamanki gibi kendi korkularım yüzünden onu suçlayacak ve bundan pişmanlık duyacağım, neden dua ettiğimi akıl yoluyla anlamayacak ve dua edeceğim, ama hayatım, tüm hayatım, başıma gelebilecek her şeyden bağımsız olarak hayatımın her dakikası, eskiden olduğu gibi anlamsız olmamakla kalmayacak, bu hayata katabilecek güçte olduğum iyiliğin kesin anlamına sahip olacak."

anna karenina - lev nikolayeviç tolstoy.