en son sinirlendiğiniz şey

yakın arkadaşa sinirlendim. yahu ben senin ciğerini biliyorum sen kime maval okuyorsun. doğrularını bildiğim yalanları sıralamayın bana. yoksa kırıcı tarafım ortaya çıkar.

bu akşam müzikalde arkamda mizahşör bir adam oturuyordu. etraf tam sessizleşiyor patlatıyor bir espri müzikalle ilgili. susar mı diye bekledim ama yok. adam zaten komedyen bozması vasıfsız bir insan yanında da arkadaşı var sırıtıp duruyorlar. espri de espri olsa salak salak konuşup gülüyorlar. bi de etraf karanlıkken flaşla fotoğraf çeken mallar vardı.

inan hatırlamıyorum trafik olabilir.

birine derdimi anlatırken sözümü kesip "buna mı üzüldün?" dedi. yahu benim ağlamaktan içim çıkmış bu mu senin destek olma şeklin?

sola gelip duran müzik, film, kitap başlıkları.

millet tam şevke gelmiş, ilişkiler, dertler falan döktürecek ama bi bakıyorsun çaaat diye yüzüne bir opera, bir "sanat"filmi başlığı çarpıyor!

bir insan hafta içi gunu işten gelmiş stres atmaya yer arıyorsa neden bu başlıklara yazsın diye düşünüp sinirleniyorum tabi.

(bkz: iş bilmez çavuşlar ...)

bizim diyaneti görünce bak yine aklıma geldi sinirlendim. okula yeni başlamışım. bir heves herkesle tanışma gayesi içindeyim. o topluluktan öbürüne koşuyorum. çok güzel insanlar tanıdım ama keşke hiç tanımasaydım dediklerim daha fazla oldu.

neyse efendim, topluluğumuz öğrencinin menfaatini korumak için her yolu deniyor. işte geziler düzenlenir gelirinin bir kısmıyla ihtiyaç sahibi öğrencilere falan ulaşılır. tam win-win durumu var yani.

adminlerden ikisini ne kadına ne de paraya doyurabildik. gözlerini toprak doyursun. bunlar burs parası olan parayı yemişler. ay sonunda öğrencilere ne desek diye oturduk düşünüyoruz. dedim ki gelin kalan parayı dövize çevirelim sonra da faize yatıralım. iki ahlak abidesi cıngar çıkardı. vay efendim faiz parasıyla yardım mı olurmuş. abi siz o yardım parasıyla alem yaptınız??

delleniyorum. cinlerimi bu gece onlara salacağım.

bi tiyatro bileti 149 lira olmuş aw.

2 bin tl elektrik faturası gelmiş. türkiye beni çok yoruyorsun...
ben daha 23 yaşındayım ulan..

kaynakçılık yapmak üzere işe girecekmiş beyefendi. demişler ki öyle ayrıntılı bir şeye gerek yok, düz bir rapor olsa da olur.

veremem, heyet raporu gerekiyor dedim.
bağırarak bana şey diyor,
alt tarafı kaynak yapacağım, sanki ağır sanayi, işiniz gücünüz işleri yokuşa sürmek, zaten ne yapıyorsunuz ki siz.

işin tanımı da şu ; metal işleyen takım tezgahlarının parça ve aksesuarlarının imalatı. (tehlikeli)

mağara kaçkınlarıyla iletişim kurmayı bilmediğim için susuyorum, he bir de eve sağ salim dönebilmek istiyorum bu ülke şartlarında.

bu sabah kuaföre gideyim dedim.
yıllardır kaşlarımı kendim alsam da yılda bir falan şeklini düzelttirmek için kuaföre giderim.

oturdum koltuğa, kadın da tabii ki kaşlarımı gömdü biraz.
kuaförlerin olmazsa olmazı olduğu için, daha birkaç ay önce de aynı durumla karşılaştığım için şaşırmadım da.

dedi ki çok seyrek kaşların var, istersen microblading yapalım.
dedim yok , kaşlarımı düzeltin yeter.
hmm ben senin yerinde olsam bir denerdim, gençsin sonuçta falan dedi.
gençliğimle ne alakası var anlayamadım ama yaptırmak istemediğime kadını ikna edebildim.

sonra saçların çok beyazlamış, ne yapıyorsun ki saçlarına böyle dedi.
son zamanlarda daha fazla beyazladığını ve neden olduğunu da bilmediğimi söyledim.
ve kaş alımı boyunca kadının benim hakkımda yaptığı psikolojik tespitleri dinledim.

şimdiki gençler her şeyi fazla kafalarına takıyorlarmış ve an'a odaklansalar böyle hissetmezlermiş aslında.
ben de daha çok gençmişim, kendimi böyle şeylerle * yormamam gerekirmiş.
paraya falan çok fazla önem veriyormuşuz, o yüzden huzuru bulamıyormuşuz.
aslında kendimizi kötü hissetmemiz için de bir sebep yokmuş ama ilgi bağımlısıymışız...*

vay anasını dedim içimden, ne bu ayştaynlık yani. hayatım değişti birdenbire, kutsandım, değiştim ve geliştim.
ulan dedim yani ne gerek varmış o kadar doktora, ilaçlara falan.
bir kuaför seansı benim bu hayatı anlamam için yeterli oldu arkadaşlar.

sonuç olarak kadına da hiçbir bok söyleyemeden, kaşımdan da memnun olmadan, bir de üzerine hayvan gibi para vererek kuaförden çıktım.

kuaför nefretim de tazelenmiş oldu.

etlik hastanesi. dayanamadım, yaşadığım her şeyi yorum olarak girdim, saçma sapan bir yer, tek yaptıkları numune toplamak, başka da bir numarası yok. ülkenin sağlıkçıları ne zaman anı yaşayacak, şu hastanın derdine çare arayayım diyecek merak ediyorum.

ben doktor kızıyım, başımın çaresine bakarım, normal vatandaş bu muameleye layık mı ayıp ya, çok kızdım.

insanların zamanı kıymetli, kimse iki üç gününü bir hastanede o doktordan bu doktora şutlanarak geçirmemeli.

ne zaman bu ülkenin vatandaşı sağlıkçıları normal insan görür o zaman da sağlıkçılar vatandaşı dikkate alacak, hep söylüyorum gene söyleyeyim.

hiç bir meslek kutsal değildir ve sağlıkçılar insan sevmek zorunda, insan sevmeyen bu işi yapmasın.