engelli ve dindar olmak

kesinlikle ikisi bir arada olmaz gibi bir savım yok, yalnızca dikkatimi çeken bir konu olduğu için biraz deşmek istedim.

içlerinde ne oluyor bilemem lâkin tanıdığım, gördüğüm engelli insanların çoğunluğu dindardı. ya da o izlenimi vermek istiyordu. engelli olmak isyan etmeyi haklı kılan bir durum iken onlar allah'a ve inandıkları dine dört elle sarılıyordu, belki de engelli olmak cennet' e gitmeyi hızlandıran bir faktördür onların gözünde. engelli ve dindar olmak da mümkün, engelsiz ve isyankar olmak da. her neyse... anlatamadım...

isyan etmeyi haklı kılmak.. garip bi cümle. hani belki de şeydir , dindar insan ya hani isyan etmemesi gerektiğinin farkındadır , hani herkesin sınavı başkadır diye buna senin takıldığın kadar takılmıyodur.

dediğin gibi , engelli ve dindar olmak da mümkün engelsiz ve isyankar olmak da.
isyan etmek isteyen her türlü eder istemeyen de inancına sarılır.

belki de şunun etkisi kuvvetle muhtemeldir: herhangi bir uzuv veya zihinsel melekenin pasifleştirilmesi, maneviyatın içeride filizlenmesi için uygun bir iklim yaratır. kör bir insan normal bir insandan daha iyi duyabilir. işitme engelli kişi, etrafındaki nesneleri daha derinden algılar. bu esastır aslında. herhangi bir eksiklik, farklı bir uzvun veya yeteneğin daha da güçlenmesine neden olur.

38 yaşında görme engelli olan, önemli aydınımız cemil meriç geldi aklıma. allah rahmet eylesin..

"aydınların aydınlatmadığı halkı, soytarılar aldatır."

konu yine bize gelmiş. ne olmasını istiyorsunuz, açık açık söyleyin de bilelim. dindar olması sizi rahatsız mı eder? ya da size göre dindar nasıl olunuyor. kiminize göre de kesin isyan etmeli değil mi? isyan etme hakkı doğmuş yani. isyan etsek mutlu olursunuz yani. her şeyi biliyorsunuz ya. bizi bi rahat bırakın, rahat bırakmayı öğrenin.