ergenlikte yapılan en sacma şey

vücudumda ki olmayan tüylerden bile kurtulmaya çalışmamdi sanırım. onun ceremesini hala çekiyorum. çünkü kurtulmaya çalışırken olmayan yerlerde tüy çıkarmışım

evden kaçtım.
diğerlerinde haklı olduğumu düşünüyorum..

daracik kot pantolon giyinip, saçlarımi ölümüne jöleleyip, alakasız renkte tişört ve ayakkabı giyinir, kız mesleğin önünde benim gibi takılan arkadaşlarımla kızların çıkış saatini beklerdik. telefonlarda da son ses dj akman açardık. ulan ne günlerdi ya.

8 yaşından beri hiç ergen olmadım

okuldan kaçıp tam karşıdaki cafe ye gitmek. madem uzaklaşmayacan bari gir derse dimi.

5 sene boyunca platonik aşık olmak. kafamı öpeyim!

trenlerin önüne geçip son ana kadar çekilmemek.

yazık o makinistlere... adamlar acı acı siren çalarken ben eğleniyordum, hem acımasız hem de geri zekalı bir ergenmişim. şimdiki aklımla o yaştaki halim karşımda olsa, ağzını burnunu kırarım!

konusu açılmışken, o makinistlerden yüz yüze özür dileme şansım hiç olmayacak, bari buradan dileyeyim: çok ama çok özür dilerim.

camiye gidiyoruz diye, porno izlemeye gitmek.

kendini tanımlamak için kendini tanıyamamış başka bir kimseyi kullanmak.

sanırım hocalarla tartışmaktı.oyle ergen muhabbetleri yüzünden değilde işlerini düzgün idare edemediklerini düşündüğüm için girdiğim o saçma diyaloglardı.kendimi bilirkisi olarak gördüğümden değil de işte o zamanlarda bile bir seylerin düzgün yapilmasinin derdindeyim sanki başka işim yokmuş gibi.en kötüsü de ortaokulda o müdürle tartismayacaktım.mezun olana kadar her gün yüzünu görmek çok can sıkıcıydı.

2binlerin başında ergen olanlar için "ebru gündeş kaşı" olabilir