erkeklerin artık aşık olmaması

ben bilmem onlar bilir...(bkz: norepinefrin)'(bkz: serotonin)'(bkz: dopamin)

yooo bizim bir arkadaş var aşık oldu ya düğününe falan da gittim. *

aşık olmaktan korkmak diyelim biz ona (en azından benim için )

doğrudur. belki bu durum kadınlar için de geçerli ama erkekler çok hırpalandı ve zaman geçtikçe bu hırpalanma seviyesi daha da artıyor. artık lise zamanlarındaki gibi fütursuzca kendini bırakıp aşık olma riskini göze almak istemiyor kimse. erkek sağına bakıyor beklenti soluna bakıyor kriter.

biliyor ki kendini aşka bıraksa ve ilişkiye başlasa bile yarın öbür gün bir sebepten hor görülecek. bu endişelerle hislerini dahi bastırır hale geliyor falan. samimiyet yok azizim samimiyet. dışarıda seni ilk hatanda özgüvensiz, fakir, beta, ezik, anasının kuzusu vs ilan etmek için eli tetikte bekleyen bir kadın dünyası varken erkek niye kendini ateşe atsın? ya da bunların nesine aşk duysun?