1.
kitap yüzbaşının kızı eserinin yazarı aleksandr sergeyeviç puşkin in yolculuk notlarıdır. yer yer yazarın çizimleri mevcuttur. aslında sadece erzurum'u içermez . osmanlılar üzerine düzenlenen sefere tanıklıktır.
1828 yılında aleksandr puşkin sürgünde olduğunu zannettiği asker arkadaşlarını görmek için kafkasya ya gider. orada onların osmanlı üzerine yapılan bir sefere katıldıklarını öğrenir ve peşlerinden ilerler. bölgeyi görmek ve savaşa tanıklık etmek için onlara sivil bir gözlemci olarak katılır.
puşkin'in gittiği dönem reformcu padişah ıı. mahmut dönemine rastlar. dönemdeki osmanlı- rus savaşını konu alır. kitapta puşkin'in yer yer insani yönü dikkat çekicidir. mesela çatışmada yaşamını yitiren bir türk gencini şöyle betimler.
atım yolda yanlamasına uzanmış yatan genç bir türk'ün cesedi önünde durdu. on sekiz yaşlarında, bir delikanlıydı bu. bir kızınkini andıran solgun yüzü henüz tazeliğini yitirmemişti. sarığı tozlar içinde yatıyordu. traşlı ensesinde bir kurşun yarası vardı"
betimlenen kişi hangi milletten veya dinden olursa olsun yaşamını savaş noktasında kaybetmiş bir gençtir ve unutulmayacaktır.
her ne kadar tarafsız veya çevirmenin deha diyecek kadar övdüğü noktalar olsa da kitabı okuyan puşkin in yer yer küçümseyici tavırlarını farkeder. tabii ki bölgeye giren düşman askerlerini türklerden bazıları büyük nefretle karşılarken türk tutsaklar onlarla konuşmuş. puşkin le konuşan bir ihtiyar onun bir şair olduğunu ve şairin ne doğulu ne de bir batılı olmadığını, dervişin kardeşi olup vatan veya dünya nimetlerinde gözü olmadığını söylemiştir. puşkin buna karşılık o ihtiyarı "tam bir doğulu(!) çok konuşan bir ihtiyar" olarak tanımlamıştır.
eseri ataol behramoğlu çevirmiştir. çevirmenin önsözündeki yazara olan aşırı övgülerine katılmasam da özellikle seyahatname sevenler için okunmaya değer bilgiler içermektedir.
1828 yılında aleksandr puşkin sürgünde olduğunu zannettiği asker arkadaşlarını görmek için kafkasya ya gider. orada onların osmanlı üzerine yapılan bir sefere katıldıklarını öğrenir ve peşlerinden ilerler. bölgeyi görmek ve savaşa tanıklık etmek için onlara sivil bir gözlemci olarak katılır.
puşkin'in gittiği dönem reformcu padişah ıı. mahmut dönemine rastlar. dönemdeki osmanlı- rus savaşını konu alır. kitapta puşkin'in yer yer insani yönü dikkat çekicidir. mesela çatışmada yaşamını yitiren bir türk gencini şöyle betimler.
atım yolda yanlamasına uzanmış yatan genç bir türk'ün cesedi önünde durdu. on sekiz yaşlarında, bir delikanlıydı bu. bir kızınkini andıran solgun yüzü henüz tazeliğini yitirmemişti. sarığı tozlar içinde yatıyordu. traşlı ensesinde bir kurşun yarası vardı"
betimlenen kişi hangi milletten veya dinden olursa olsun yaşamını savaş noktasında kaybetmiş bir gençtir ve unutulmayacaktır.
her ne kadar tarafsız veya çevirmenin deha diyecek kadar övdüğü noktalar olsa da kitabı okuyan puşkin in yer yer küçümseyici tavırlarını farkeder. tabii ki bölgeye giren düşman askerlerini türklerden bazıları büyük nefretle karşılarken türk tutsaklar onlarla konuşmuş. puşkin le konuşan bir ihtiyar onun bir şair olduğunu ve şairin ne doğulu ne de bir batılı olmadığını, dervişin kardeşi olup vatan veya dünya nimetlerinde gözü olmadığını söylemiştir. puşkin buna karşılık o ihtiyarı "tam bir doğulu(!) çok konuşan bir ihtiyar" olarak tanımlamıştır.
eseri ataol behramoğlu çevirmiştir. çevirmenin önsözündeki yazara olan aşırı övgülerine katılmasam da özellikle seyahatname sevenler için okunmaya değer bilgiler içermektedir.
devamını gör...
"erzurum yolculuğu (kitap)" ile benzer başlıklar
erzurum
57