eski sevgiliyle yıllar sonra karşılaşmak

kelimelerin kifayesizliğine sebep olabilir. ansızın kafana yıldırım düşmüş gibi hissedersin.

yıllar sonra hayatınızda yer etmiş, ucundan kıyısından bir şekilde dokunmuş belki güzide belki lanet okuyası o insanla tekrar karşılaşmanızdır. geçen yıllar, yüzünüzde belirginleşen çizgiler belki de beyazlayan saçlar ne zor iştir kim bilir... he unutmadan:
tık

olmamasını tercih ederim, huzursuzluk veren bir durum.

nefesin bir kesilir gibi olur. anılar bir anda düşer zihnine. diyecek bir şey bulamazsın. iki yabancı gibi yürür devam edersin yoluna. aklın kalır geride yaşanmışlıklarda.

nötr kalabileceğim ender anlardan biri.

bir şey hissetmediğiniz biriyse yürür gidersiniz.

zamanında olumlu duygular beslediğiniz biriyse boğazınız düğümlenir yola devam edersiniz. zor yutkunarak tabii.

(bkz: bir kere daha ölmek)

şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler.



anılar



allah belanı versin



bu üç şarkıdan birinin kafanızda çalmaya başlayacağı durumdur.

behçet necatigil'in gizli sevda adlı şiirini aklıma getiren başlık.


''mesutmuş, kocasını seviyormuş
kendilerininmiş evleri
bir suçlu gibi ezik
sana selam söyledi...''

hiç birşey ifade etmez. adı üstünde eskidir.

çocuğu olmuş, kız . inşallah benim adımı koymak gibi bir salaklık yapmamıştır. neyse yolu açık olsun, bebişe de uzun ömürler.

gözlerde bir damla nemli mazi bırakır..

yok beee klişe girdik. aslında mükemmel bir olay.

gözlerindeki o yok oluşu, geçen zamanın getirdiği yorgunluğunu, pişmanlıklarını, görebiliyor olmak mükemmel bir duygu. aslanlar gibi karşısındayız. yanımızda da o an bir hatun varsa, gel de keyiflenme yahu.

o an. karşılaşabileceğimiz onca yer ve zaman arasında sadece o anda denk gelebilmemizin nedenlerinin bilincinde olmak. dimdik durabilmenin verdiği hazzı tatmak muhteşem.

böyle anlar için yaşıyorum, böyle!!!!! (ünlem ünlem ünlem)

bunca zaman napmıştır diye sorguladığı o gecelerin karşılığı olarak jilet gibi karşısındayız. onun posası çıkmış hayatına bakıp gülüşü çakıyoruz.

beni anlık duraklatır elim ayağım dolaşır kafam karışır eskiyle günümüzü anlık ayırt edemem. bakışlarımı kaçırırım. bana bakarsa gülümser oradan uzaklaşmaya çalışırım.
genelde konuşmazlar çünkü.
şayet konuşurlarsa biraz rahatlatır bu beni.
ben çok geriliyorum bu konuda.
hepsine nezaket ve görgü kitapları hediye etmek istiyorum.
bu konuda çok yavanlardı zira..

adı üstünde eski sal gitsin. umursamadan yürü geç işte. dizi film kıvamında hayat pek gereksiz.

muhtemelen tanımam bile çünkü eski kız arkadaşlarımın yüzlerini hep hayal meyal hatırlarım.

hiçbir şey ifade etmeyendir, kor kül olmuş, o da rüzgarda uçup savrulmuştur.

trafikte karşılaşmıştık, birtakım itici ve gergin bakışmalar derken, yarıştık, o kırmızıda geçti, yarış iptal oldu, kazanan yok. grzekalı.

bu şahıs eski ise fazla dert etmek niye?

birini gördüm oğlu kocaman olmuş, onunla geziyordu. hiç öyle ıssız adam saçmalıklarıyla sarılasım falan gelmedi. evlilik insanı ne kadar yıpratıyor, ne biçim yaşlanmış dedim içimden. kusura bakmasın. ondaki gururlu gülümseyişe karşılık müstehzi bir tebessüm oluştu bende.

geçti gitti.

hiçbirini görmek istemiyorum.yeterince haketmedikleri değeri verdim ve bitirdim sonsuza dek. yalnızlık çoksel.