kırmızı ışıkta eski sevgiliyle karşılaşmak

eşit şartlarda bir karşılaşma değilse yıkar insanı. lüks bir aracın içinde sevgilsiyle kikirdeşen eski sevgili, sizi görmemiş gibi yapar. lakin bakmıştır bir kere.

belediye otobüsünün camının tozunu alacak kadar yakın ve soğuktan kızarmış suratınızın aksı, -bir kaç saniyeliğine de olsa- o masmavi gözlerinde belirmiştir.

hemen yeni sevgilisini incelersiniz. belli ki önemli bir görüşme yapıyordur adam telefonu ile. "aman çok tipsiz bu" diyerek kendinizi avutursunuz. eski sevgiliniz ona doğru eğilip şakalar yapar. adam, işaret parmağını kaldırıp azarlar bir zamanlar birlikte uyuduğunuz kadını. aynı banyoda yıkanıp, aynı bardaktan su içtiğiniz kadını...

oysa siz bunu yaptığınızda suratı asılırdı. küsüp 3 gün konuşmazdı sizle. "şimdi neden tepki vermiyor ki" dersiniz. bu kadar değerli miydi para ?

sorular gelip geçer. ömrünüzün en acı 45 saniyesi size çok şey öğretmiştir.

meydanda eylem için bekleyen barzo arkadaşlarınızın yanına gider ve kararlı bir tonda "solculuğu bırakıyorum artık" dersiniz. üzerinizden çok büyük bir yük kalkmıştır.

hayırlı olsun.

hani derler ya onu görünce dünyam duruyor. bu olayda gerçekten öyle oluyor. (smile)

sarı ışıkla beraber gazı köklemeye sebep olur.

altınızdaki araç modeli yüksek ve cabrio ise sıkıntı yok, fakat bu şartlar onda ise ve yanında yeni sevgilisi varsa solunuzu, sağınızı tekrar solunuzu kontrol edip seri ama sakin bir şekilde olay mahalini terk ediniz.

radyoda da bir anda sizin şarkınız çalmaya başlarsa vay halinize...

gönülden gönüle uçtum, nafile
yerin dolmuyor
kucaktan kucağa düştüm, sahile
sesin vurmuyor

sarı ve yeşilde ona bakacağım diye az küfür yemezsiniz.

gııız. cimcime. nereye böyle? diye hal hatır sormalıyızdır, o kadar alt dudak filan verdik ayıp olmasın şimdi görmezden gelmeyelim.

peki görmezden gelmek mi görmemezlikten gelmek mi sizce? bence ayrıldıktan sonra çok çirkinleşmiş, ayy bunebe, babanmeme dönmüş bu.