evde duramamak

her an kendimi dışarı atmak zorunda hissediyorum bunalıyorum.

rahmetli ekrem abinin durumu.

karantina zamanlarından kalma durum.
evde sadece iki saat otursam da içimde bir bunalma hissediyorum. dün terası temizledik ve sandalye atıp oturdum yine de bunaldım. temiz hava meselesi de değil bu galiba dndn

(bkz: dışarıda durmamamak)

ne var lan dışarıda?

yaz aylarında havaların ısınmasıyla birlikte evde sıkılma durumu.

kahveye gidip dayılarla okey oynayıp bu sorun giderilebilir.

iki dakika yalnız kalamayan, kendi kendine yetemeyen insan eksikliği. nerede evde oturmaya katlanamayan, dışarı çıkmaya bağımlı insan gördüysem b.ktan karakterleri vardı hep.
bu insanın sebepsizce dışarı çıkıp kendisine gündem yaratmaya ihtiyacı vardır çünkü halihazırda düzgün bir hayatı yoktur. yorulmuyordur. "yaşasın şu pazarı evde yatıp dinlenerek geçireceğim" demez. hafta içini fiziken veya zihnen yorulmadan geçirmiştir çünkü.
"aşkım ev bi bastı ya, starbucks'a gidelim bari"

yav insanın arada durmaya ihtiyacı var, ara ara. starbucks'ta kahve içmek için evden çıkmak nasıl bir akıl tutulmasıdır anlamıyorum. bu nasıl bir kafa dağıtma yöntemi.

insanlar ilginç, kızlar daha ilginç.

evde durmanın etkisi biraz melankoli, biraz depresyon gibi hissettirdiği için, bir çıkayım hava alayım eylemidir..

ya da birileri çağırsın da bir yerde bir şeyler içelim duasına oturtur adamı.

can sıkıntısı ile ölçülebilen bir durum. eğer evde zamanı öldürebileceğin bir meşguliyetin varsa, örneğin; ps5, bilgisayar oyunları gibi evde gayet durulabilir. kapalı alanda kalmak istemiyorsan o farklı bir olay.

muzdarip olduğum sorun, insan evde de durabilmeli zira.

tek gün bile dışarı çıkmasam darlanıyorum.