evden çıkarken kapıyı kapatmayı unutan insan

zihninde yoğun düşüncelerle savaş yapmak zorunda bırakılan insandır.

kızıp söylenmek yerine, 'nen var kujum?' diye sorup sarılmak yerinde bir davranış olacaktır. oturup iki kelam ile karşındakini anlarsan hayat bir anlığına da olsa güzel olabilir. hem o kişi rahatlar ve bu yaklaşım onu şaşırtarak davranış değiştirmesine sebep olur. yani inşallah öyle olur. ya da aman boş ver.

hepdeğişiyor ukdesi

aşk sarhoşluğu yaşayan bir masum bir gariban.
aşkın yalan, sevişmenin gerçek olduğunu anladığı an böyle unutkanlıklara elveda diyecek olan insandır.*

kapı bozuk, kapı...

geçen gün başıma geldi. te allaam yaa..
sonrasında nasıl bir curcuna!.

o yılışık apartman görevlisi yüzünden hep. evden çıkarken acele çıktım ve kapıyı çekmeme rağmen kapanmamış.
tüm apartman telaş yapmış saniyesinde.
aslında haklı bir reaksiyon gösterilen, ciddi bir durum da olabilir sonuçta; eve hırsız girmiş olabilir, ben kalp krizi geçirmiş falan olabilirim.

ama yani, abartmaya ne gerek var?
baktın içeriden ses gelmiyor, çek kapıyı bak işine değil mi?
eve girmişler, bakmışlar falan...
tepem attı tabii, "ne giriyonuz evime" diye.

benimdir bu. bir hafta boyunca uğramayacağımın sabahında hem de. sonuna kadar açık kalmış bir de… neyse ki şanslıyım da giren çıkan olmamış. o olaydan sonra iki kez kontrol ediyorum artık.