eve girdikten sonra sigara almadığını fark etmek

resmen insan için işkence zulüm böyle bir histir işte.

sonra da geçen sene montunun cebinde unuttuğun açılmamış paketi farketmek. yok lan o paraydı. yanlış oldu.

sövülerek gidilen bakkal yolu, düşünmekten pelte olmuş beyincikimize sonsuz minnet ve saygı içerikli kelimeler, muhtemelen arkası içe basılmış ayakkabı...

akılsız başın cezasını ayakları çekermiş...

onun için hep bir karton alırım baktım üç paket kalmış bir karton daha.

bir bardak su almaya üşenirken can havliyle evden çıkılır zerrece de üşenilmez. çünkü sigara içen insanlar olarak bizler buz devri'ndeki sincapizdir sigara da fındık ya da meşe palamudu mu ne bir şey.

oheşş zıkkım için
sigaradan nefrettt
içmeyin zaten isabet olmuş

sigara içtiğim , pardon yediğim günlerde, gece yarısı, saat 1.00 mıydı neydi, sigaram bitti. ankara halkı "gün battı tavuk yattı" hesabıdır. o saatte sokakta in de yoktu, cin de. dikmen'den kızılay'a, kızılay mithatpaşa caddesine yürüdüm. (dolmuş da yoktu) sakarya caddesinin mithatpaşa'yla kesiştiği yerdeki büfe 24 saat açık olup sarhoşlara cila birası satardı. (good old laik days) oradan üç paket uzun lark alp dönüş yoluna geldim. eve geldiğimde gök sıçtın mavisine dönmekteydi. demek mayıs sonu. geri derse yumuldum.

sigarayı bıraktığımız ilk günlerde oluşan durum. ama zamanla alışıyor insan buna da.