evlenmek istemiyen züppe bayanlar

hayatımız memleket meselesi olmuş be.

haklı olan bayanlardır.

"dilimize yer etmiş, 'bekârlık sultanlıktır.' deyişini artık bilimsel veriler de doğruluyor, ama en çok kadınlar için. ingiliz davranış bilimci paul dolan, yalnız yaşayan ve çocuk sahibi olmayan kadınların toplumda en mutlu alt grubu oluşturduğunu ve evli ve çocuklu kadınlara göre daha uzun yaşadıklarını söylüyor."

kaynak: medyascope.tv/2019/05/26/ev...

"marriage is toxic for women." - robert sapolsky

istemez istemez bizim şeyimiz mi altan ?

"gençtim ya, ne fark eder deyip geçerdim; nehrin uğultusu da olur, dalların hışırtısı da; gözyaşı, çiğ tanesi, gizli dert veya verem ne fark eder?" demişim. bilmeden farkı istemişim."

henüz çok genç olmalarından mütevellit normaldir. kendilerine dayatılan "we can do it" gazıyla en fazla gidecekleri 50 yaşına kadar bunu diretecekler, uyuyan güzel gibi 7 cücenin yanında "biz arkadaşız" diyerek kalıp kendilerini uyandıracagini düşündürdüğü her sözüm ona prense öptürüp, öpüp deneyecekler.
her kurbağayı öperek prens mi diye tadına bakacaklar ve başardıklarına inanacaklar ama hikayenin sonunda kayahan'ın dediği gibi "akşam olunca herkes evine çekilince"


başlayacaklar:

"bunca yıl bu gücenik macera beni tutuklu kılan,
artık bu yaşa erdirdin beni, anladım.
gençken almadın canımı, bilmedim,
demek gökten ağsa bile tohum yürekten düşecekmiş,
çünkü hataya bağışık büyük hatadan beri nezaret yer,
çiğ tanesi sanmak ne cüret, gözyaşıymış
insanın insana raptolduğu cevher.

şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi,
taşınacak suyu göster, kırılacak odunu.
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde,
bileyim hangi suyun sakasıyım ya rabbelalemin,
tütmesi gereken ocak nerede?"

demeye.