eylem yapmanın hiçbir işe yaramaması

her ne kadar bana katılmayacak insanlar olsa da bu konu hakkında artık emin oldum diyebilirim. özellikle üniversiteliler ve sol görüşlülerin yaptığı eylemlerin geneli polis jopu, biber gazı ile bitiyor. buda yetmezmiş gibi üstüne birde sizi gözaltına alıp sağlam dayak atarlar. arkadaşlar emin olun hiç değmez bu tür işlere girip kendinize zarar vermeyin. sağ sol bu ülkede hep aynı, güç kime geçerse istediği gibi çalıp oynuyor. bu ülkede düzen böyle kurulmuş gidiyor, bunu değiştirmek için çok büyük bir devrim yapmak lazım.

katıldığım önerme . ne eylem işe yarıyor ne hakkını hukukla aramak ise yarıyor. bizden beklenen susmak ve kabul etmek .

öyle tabi sebat edelim, susalım. köklü devrim kendiliğinden gelir nasıl olsa. dünya tarihi "selamun aleyküm ben geldim." diyen köklü devrimlerle dolu.

mantıklı bulduğum önerme.

hatalı bir bakış açısı. doksanlı yılların sonunda üniversite öğrencisiydim. gördüğümüz her haksızlık karşısında eylem koyardık. yemek ücretlerine yüzde yirmi zam geldiğinde yemekhaneyi işgal ettik ve kimse yemek yemedi. çevik kuvvetin bizi oradan söküp atması bir güne yakın sürdü. biz gözaltındayken diğer öğrenciler dersleri bırakıp yemekhanede oturma eylemi yapmışlar. biz içeriden çıkınca eylemler bitti zam yok sayıldı. yani işe yaradı.

yine o dönem öğrenci harçlarına yüzde elli zam yapıldı. eskişehir odunpazarı'nda eylem yapacaktık. polis her yolu tutmuş eyleme izin vermedi. biz hamam yolunda beş öğrenci korsan eylem koyduk. eskişehiri bilen bilir hamamyolu insanların çok yoğun olarak yürüdüğü araba geçmeyen bir yoldur. beş kişi elele tutuşarak insanları durdurduk. slogan atmaya başladık. bazı kişiler kızsa da halk destek koydu. beş dakika sonra miting alanına dönüştü ortalık. kimse adım atamıyor. insan trafik sıkışıklığı yarattık. polisler bizi içeri almak için yanımıza gelemedi saatlerce. sonrasında diğer üniversitelerde eylemler başladı. yanngın başlatan kıvılcım olduk.

biz eskişehir osmangazi üniversitesindeydik. anadolu üniversitesinde bir yanlışlık olsa oradaki eyleme destek olmaya giderdik.

gençlere bakıyorum ülke elden gidiyor öğrencilerin derdi sevgili olmuş. içki olmuş uyuşturucu olmuş. en iyi ihtimalle dersleri olmuş. oturup twit atıyorlar. ülkenin geleceği sizin geleceğiniz. siz umursamazsanız kimse umursamaz sizi. gerçekten üzülüyorum bu duyarsızlığa tepkisizliğe.

en az on kez chp binasını işgal etmişizdir. o dönem sosyal medya yoktu. en kolay ses duyurma yolumuz buydu. chplileri çıkar dışarı kapıları pencereleri güçlendir polis müdahalesini bekle. polis müdahale edince haberlere yansır ve sonra sesimizi duyururduk.

doğru yapılan her eylemden bir kazanç elde edebilirsiniz.

kim demiş? odtü’de günlerce yapılan eylemler sonrasında yemekhanede vegan seçenek geldi. çorbayı kaldırdılar tekrar eylem yapıldı, çorba geri geldi. bir kafeterya işçimiz çok yoğun çalışırken beyin kanaması geçirdi, onların hakkı için öğrenciler eylem yaptı, şartlar iyileştirildi. depremzede alınmayan ve eşyalarımızın olduğu yurtlara, yurtta kalan öğrencileri online olacak diye yurda almadılar, geceye kadar gelen gelsin gelmeyen bu dönem kalamaz dediler, halihazırda yurtta kalanlar uzak şehirlerden gelip yetişemeyenlerin hakkı için eylem yaptı üç gün boyunca ve karardan vazgeçip öğrencileri yurda almaya başladılar. daha birçok başarılı eylem sayabilirim. ben hiçbirine katılmadım ama katılanların emeğine sağlık. sadece öğrenciler değil, personel de günlerce davullu zurnalı eylemler yaptı , personel ilçe servisleri kaldırıldıktan sonra. başarılı oldu servisler geri geldi ama işten çıkarılanlar olduğunu duydum, üzüldüm.
ancaak, sağ sol meseleleri yıllardır bu ülkenin kanayan yarasıdır ve birkaç eylemle var olan düzen değişmez. bu beklenmemeli zaten siyasi eylemlerin amacı ses duyurmak ve uyandırmaktır. bir şeylerin değişmesi için daha kolektif ve toplumsal boyutta hareket gerekir. öğrencilerin siyasi eylemlerinin, otoritelerin güç kullanması sonucu baskılanmasıyla başarısız görünmesi normaldir , ama siyasi bir eylem ses getirdiyse başarılıdır. ses getirmekten öteye geçtiğinde zaten bu devrim olur, bu da kolektif bilinç gerektirir.
not: odtüde okuyan en apolitik insan olabilirim. etliye sütlüye karışmam. siyasetle değil eğitimle ilgilenirim. ama haksız bir duruma karşı ses çıkarıp benim gibi memur olacak pısırıkların da hakkını savunursa birileri, takdir etmeyi vazife bilirim. ben yemekhanede aç aç sıra beklerken yemekhane içine sığınan bir siyasi grup için polis gelip yemekhaneye gaz sıkıyorsa, buna izin veren rektörü de eleştirmeyi vazife bilirim. dersten çıkıp yurduma yürürken sırf o an oradan geçtiğim için kalkanlı polisler bana plastik mermi doğrulttu, konunun ne olduğunu bile bilmiyorum kaç sene geçti. ben dersten çıkmış yürüyordum ve o korkuyu yaşamayı haketmemiştim, insanlar o korkuyu göze alıp ses çıkarıyorlarsa cesaretlerini tebrik etmeyi vazife bilirim.