fakir büyümenin insanda yarattığı kalıcı alışkanlıklar

ne kadar kazanıyor olursanız olun fakirlik ateşinin isi üzerinize siniyor. hala birşeye para verirken pek çok kez düşünmeden alamıyorum. pahalı birşey aldığımda vicdan yapıyorum.

kıyafetlerin sürekli kurtarıcı parça olarak alınması. bir defaya mahsus kıyafet almak çok ütopik.

fiyatlara bakıp almayıp, sonra baktığımda keşke alsaydım demek. çünkü sonra baktığında 3 katı falan oluyor.

bunu biraz yaşlanınca daha net söyleyebilirim fakat benden üst kuşaklarda gördüğüm bir durum var ki şaşıp kalıyorum. yakınen tanıdığım bir kaç kişinin büyüdükleri dönemde zaman zaman tabak, bardak vs. bilumum mutfak eşyası gibi ihtiyaçları alacak para bulamadıkları için şimdi böyle şeylere kolayca ulaşabilseler bile eskiyince atmamaları. hiçbir işe yaramayacak olan pastik bir kutuyu bile atmıyorlar bazen köşede dursun illa bir şeye kullanırım diyerek.

telefon ekranını kapatırken otomatik olarak interneti de kapatmak. haliyle bildirimler mesajlar vs geç düşüyordu, aştım bir şekilde artık sadece gece kapatıyorum :d

hep bi 'şimdi paran var ama yarın olmayabilir' kafasıyla o kadar parayı rahatça ezememek. banka hesabını öyle seyret dur 300 oldu 500 oldu da bilmem ne. para yemek hakkaten bir sanat.

milyonlarım da olsa harcayamıyorum.

her kıyafet alımı gereği doğuşunda 'ya eskilerle idare ederim' ikilemine düşüp yeni alım yapmamak, püskülerle dolaşmayı marfet sanmak.
-ben minimalist takılıyom iddası-
fakirlikten gelen bi eziğim hepsi bu

hadi en duygu seli entryi artı yağmuruna tutup günün ünlüsü yapalım. sısısıısıss

çorabı delikli, kırık bisiklet pedalı ve ilk okulda öğretmenin utandıran soruları

bunlar her ortamda satar. acılardan bile prim devşirmeyi severiz biz. 2 bayat etkileşim uğruna ölüleri bile diriltir, tekrardan mezara koyarız biz.

sahtekarlıklarınızı fırsata çeviren insanlar kadar sizden tiksinen insanlar da var bu memlekette. sizden tiksinenlerdenim. d

yiyecek bir şeyler bulduğunuzda aşırı kibarlık yapmadan yersiniz. daha sonra aç kalma tehlikesine karşı bir önlemdir.
para kazanmaya başladıktan sonra da biriktirme alışkanlığı ortaya çıkıyor. o parayı rahatça yemek yerine yatırım ve biriktirme yoluna gidiyorsunuz tekrar fakir olma ihtimaline karşı.

milleti fakir bırakan düzene günde 50 kez düz gitmek. evet.

bir zeytinin yarısını yemek.
diğer yarısını sonraki lokmaya bırakmak.
öyle işte.

fakir değildik ama hala duş alırken kafamı öne eğiyorum.

yeni giysileri bayramda giymek

herhangi bir özel günün bugün olduğunu fark etmemek.
hava çok güzel olsa da ve tatil olsa da evde durmak.
evinden başka kaldığın yerlerde de rahat olmak.
parçalanana kadar tek bir ayakkabıyı giymek.
3-4 giysiyi sürekli yıkayıp dönmek ve umursamamak.
toplu taşımadan dayanılmaz bi rahatsızlık duymamak.
birisi bana şu yardımda bulunur mu diye hiç düşünmemek.
kılık kıyafetin ve bakımın insanların size karşı tavrını tamamen değiştirdiğini iyi bilmek.
para kaybetmekten, yokluktan korkmamak ve rahatça savurganlık yapmak.

tabakta yemek bırakmamak.

her şeyi ekmekle yemek.

kıyafetleri büyük almak.

tutumluluk.
ben mesela üzerine yazı yazılabilecek kağıdı atmam. sadece evimde değil. paranın bok gibi olduğu şirkette bile odamın bir köşesinde bir yüzü dolu bir yüzü boş kağıt olurdu. bir şma çizileeğizaman hop al oradan birkağıt,varsa zımba telini çıkar. koy yazıcıya. bassın.
buna benzer örnek çoktur bende

 annemle babam bize yokluk göstermedi çok şükür ama onların zamanıyla kıyasladığın zaman bir çok kişi yoksulluk çekmiş bu durumdan bizimkiler de çok etkilenmiş. hele ki hem anne hem de babamın çocukluğunda evdeki boğaz çok olduğundan yiyecek, yakıt vs sıkıntılar yaşadıkları için bizi de şu an sahip oldukları tüm imkanlara şükredecek şekilde yetiştirdiler. tabi çocukluğun verdiği hevese hepimiz sahiptik…
örneğin, hiçbir zaman çocukluğumda öyle gereksiz oyuncaklara sahip olmadım. bu da bazı şeylerin içimde kalmasına yol açmıştır. ondan dolayı bu yaşımda halen aksiyon figürleri biriktiriyorum veya daha önce yaşayamadığım deneyimleri şimdi imkanım el verdikçe yaşıyorum … buna bağlı olarak hala çocuk ruhlu olduğumdan yakınanlar var etrafımda ama pek te umursamıyorum açıkçası :-) o yüzden ne olursa olsun içinizde kalan bir şey ve onu giderecek imkanınız varsa asla yaşınızın geç olduğunu düşünmeyin ve o şeyi yapın… inanın içinizdeki çocuk ta bundan çok mutlu olacak asla pişman olmazsınız

çayı dibine kadar, tortusu gelene dek içmek.

fakir bırakan düzenin yavşaklar tarafından savunulduğunu görmek.

2 kişi bu düzeni savunmadı.

1. muhsin yazıcı oğlu ( öldürüldü)

2. necmettin erbakan ( konfor ve rahatlık cesaretini kırdı)