fazla fedakârlığın vefasızlık getirmesi

iyice entel oldum böyle başlıklar aça aça.

insan, doğası lanet bir şey arkadaşlar bi kere asla hazır olana gitmez. nerde pislik, zorluk falan var oraya yönelir. arkadaşlıkta da böyle, ilişkide de böyle normal gündelik işlerde de böyle.

sen bir şeyler olsun diye gözünü yırtar, korneanın canını yakarsın sonra işler hiç beklediğin gibi olmaz çünkü artık çok rahat elde avuçtasındır.

başka taraftan da bakarsak şey oluyor.
kendini vefakar gören aslında narsistçe davranıp karşı taraftan daha fazla şey bekliyor çünkü yaptığı şeyi lütuf olarak görmüş, artık kendisinin istediği şeyi almak için her şeyi hakettiğini düşünüyor fakat kendisine vadedilen bir şey yok.

hüzünlü değilim mizacım böyle

kıyakçılığın sonu ayakçılıktır.

haketmeyenle fazla ilgilenmenin lüzumu yok.

reis o kadar haklı ki fedakârlığın şapkasını bile koymuş.*

gönüllü yapılanlar bir süre sonra görev haline gelir ve yapılmadığında sorun olur. bunu söylediğinizde de "e yapmasaydın" olur. eşşek olmamak lazım yoksa semer vuran çok oluyor. haa bir de bu bilgiyi daha erken hayata geçirmek lazım.