frida kahlo müzesi

frida’nın hayatına ve tarihin önemli anlarına tanıklık eden bu özel mekan 1958’te müze haline getirilmiştir. la casa azul frida’nın hayatında önemli bir yer tutar. dieogo ile evlendikten sonra bir süre bu evden ayrılmış olsa da yine coyoacan’daki ailesinin yanına döner.

frida kahlo müzesinde bulunan ressamın en önemli eserlerinden bazılaır: long live life, frida and the caesarian operation, portrait of my father wilhelm kahlo.

ressamlığının yanı sıra muhteşem bir mimari zevke sahip olan diego tarafından ispanyol öncesi dönem eserleri ile döşenmiştir.
frida’nın evi ölümünün ardından diego’nun isteği ile halka açık bir müzeye dönüştürülür. diego ve frida’nın ortak arzusu kendi eserlerini meksika halkına bağışlamaktı ve öyle de yaptılar.

22.000 belge, 6.500 fotoğraf, dergi ve süreli yayınlar, kitaplar, düzinelerce çizim, kişisel eşyalar, kıyafetler, korseler, ilaçlar, oyuncaklar…. bu nesneler her iki sanatçının hayat hikayelerini zenginleştirecek ipuçları sunuyor.

sapsarı mutfağı ve eşsiz dekoruyla insanı hayran bırakır müze. sanatçının evi bile sanat eseri gibi oluyormuş diye düşündürtür.

gördüğüm en, en, en özel ev müzesi.

frida'nın doğduğu ve aynı zamanda öldüğü ev. sanatçının yaşamının kısa kesitleri hariç tamamını geçirdiği, namı diğer la casa azul*; meksika’nın gözbebeği. bir dönem (yaklaşık 2 yıl boyunca) troçki’nin de saklandığı o meşhur ev…

müze aynı zamanda çok da güzel bir kasaba olan, mexico city'nin merkezinden yaklaşık 45 dakikalık bir sürüş mesafesinde yer alan coyoacán'da. ziyaret için yalnızca çevrimiçi kanallar aracılığı ile satın alabileceğiniz elektronik bir bilete sahip olmanız gerekli. evin girişinde bilet satışı yok. turistik dönemlerde aynı gün içinde bilet bulma olasılığınız da pek düşük. bu yüzden bu müzeye ziyaret planlıyorsanız biletinizi önceden satın almış olmanız şart. saat rezervasyonlu bu biletin fiyatı 2022 haziran ayı itibari ile 30 amerikan dolarıydı. meksika gibi ucuz bir ülke için görece yüksek olan bu tutarın her centine değiyor ama, merak etmeyin.

müze girişinde, 15 dakikalık aralıklarla biletinizin rezervasyon saatine göre girmeniz gereken ve bekleme esnasında kavurucu meksika sıcağından bunalmamanız için size şemsiye verilmesine, su ikram edilmesine kadar (evet hepsi ücretsiz) hemen her detayın düşünüldüğü bir sıra oluyor. örneğin rezervasyonunuz 15:00 ise, 14:45'te görevliler 15:00 girişlilerin sırası için anons yapıyorlar. en çok 15 dakika içinde eve girmiş oluyorsunuz. bahçeye adımınızı atar atmaz mavinin, yeşilin ve sarının tüm tonları karşılıyor sizi. daha eve girmeden büyülü bir ortamda olduğunuzu anlıyorsunuz.

her bir odada güvenlik görevlileri var. ilk bölümde frida, diego ve başka birçok sanatçının daha çalışmalarını görme fırsatınız oluyor. içerde fotoğraf çekmek serbest, eserlere yakından bakabiliyorsunuz, camekanların içindeler ama öyle 4 metre öteden görebileceğiniz şekilde şeritler çekilerek falan korunmuyorlar. görevlilerin gözettiği tek şey flaşlı çekim yapmamanız, eserlere dokunmamanız ve bölümlerde gereğinden uzun kalmamanız. söylediğim gibi saatli rezervasyon yapıldığı için evin ve bölümlerin içinde sınırlı bir süre bulunabiliyorsunuz. sürekli hareket halinde olmanız, ilerlemeniz gerekiyor. müzede çeşitli fotoğraf sanatçılarının çalışmalarının yer aldığı mükemmel bir frida seçkisi var. ben frida otoportrelerinin ya da başka sanatçıların tablolarını çekmeye kıyamadım, ama fotoğrafların fotoğraflarını çektim valla, pişman da değilim.*

bir sonraki bölümde sizi meşhur yatak odaları karşılıyor. frida'nın tavanı kelebekli yatağı, frida'nın diego ile yatağı, frida'nın tavanı aynalı aynı zamanda da son nefesini verdiği yatağı... ömrünün neredeyse tamamını yatmak zorunda olarak geçirmiş bu muazzam kadının, bu muazzam evindeki en hüzünlü odalar mı dersiniz bunlar? peki tüm o muazzam işlerin düşünsel tasarımını yine bu yataklarda gerçekleştirdiğini düşünecek olursanız yine de değişmez mi fikriniz?



ve kütüphanesinin de yer aldığı çalışma odası... diego ile sırt sırta konumlandırdıkları tuvallerinin yer aldığı, sadece doğal ışıkla bile mükemmel aydınlanabilecek kadar baştan aşağı camla çevrili bu güzel evin kalbi.

ardındansa muzur bir çocuk gibi gülümsemesiyle, evin tüm havasını değiştiren mutfak... canım mutfak!

bahçeye gelmedim bile arkadaşlar. düşünmesi, hatırlaması bile mutlu etmeye yetti beni. ülkeye değil, bakın ciddiyim, bölgeye yolunuz düşerse mutlaka imkan yaratıp gidin görün. öyle güzel, öyle özel...