frida kahlo

bizim bergen'imiz varken kadınlarımız bu baciyi yuceltiyor . enteresan.

örnek alınacak bir insan hiç vazgeçmemiş yaşamaktan nefes aldığı her an sevdiği şeyi yapmış tüm imkansızlıklara rağmen.

18 yaşında felç kalması nedeniyle yaşamının çok büyük bir kısmını yatağa bağımlı olarak geçirmiş büyük ressam; " hayatınız bazen sizden ve aynadaki aksinizden ibaret olur" tıpkı frida gibi...

türkiye'de doğmuş olsa en fazla yıldız tilbe olurdu.

tarzını ,dik duruşunu çok severim . o kadar acıya rağmen pes etmemesi zaman zaman bana da esin kaynağı olup motivasyon sağlamıştır. bir hayırsız diego yüzünden gölgede kalsa da star ışığı çok fazladır.

yaşasaydı baskılı tshirtlerini, işlemeli çantalarını kullanan ablaları, terlikle kovalayacağını düşündüğüm, mc donalds m'si kaşları, travmalar yüklü hayatıyla ikonlaşan aşık, sosyalist, ressam kadın.

o aşkı o adama mı harcadın ? dedirten kadındır

ağır kezban itemi. türkiyede yaşasa kendisi queen of kezban falan olurdu.

doğru kezbandır. ama bu zaman kadar birçok prenses ve kraliçede kezban sayılır. e ne yapacağız o halde.
bütün kadınlar kezban mıdır ?
frida, diego'ya kafayı takmasaydı da küçüklükten gelen acılarını, ağrılarını ya da özlemlerini yazar resmederdi diye düşünüyorum.
biseksüel olduğu için sadece diegoya değil bir hanımefendiye daha takıntılıydı ama galiba ona hissettiklerini de daha çok diego üstünden yansıttı. hem kadın hem erkekti o o yüzden belirli cinsiyetle düşünmemek gerektiği daha makul geliyor.
aşk işte ya maalesef insanı virüs gibi sarıyor içten içe.

bir şey popülerleşince, popüler kültür parçası olunca, kapitalizmin oyuncağı olunca ondan ister istemez tiksiniyorum. popüler kültür öylesine şeytandır ki aslında çok değerli, büyük ruhlu, büyük ressam olan kahlo'dan bile soğutmuştur insanı.

küçükken geçirdiği çocuk felcinden sonra bir geçirdiği trafik kazasında omurgasından geçen merak parça onu yatağa bağlar. uzun süren tedavi döneminde kendi isteğiyle tavanına asılan aynaya bakar uzun uzun. her bir ayrıntısını ezberlercesine. bu sayededir belki de en iyi otoportrelere sahip ressamlardan biri olur. ama frida'nın çektiği acılar bunlarla da bitmez ve "annem, babam, kardeşim, sevgilim..." dediği her şeyi yerine koyduğu, kendisi gibi ressam olan kocası diego tarafından aldatılır. frida yıkılır. belki de bir ilâhi adalettir ki diego'nun adı frida kadar duyulmaz, eserleri onunkiler kadar beğenilmez. frida'nın tablolarında acı gerçekliğin ürperticiliğinden belki de gizemli ve kasvetli bir hava vardır; frida'nın canlı renk seçimine rağmen. yine de inceleyen herkesi derin bir saygı duymaya iter. ama asıl saygıyı hakeden bütün bunları yaşayıp güçlü kalan frida kahlo'dur.

popüler kültür malzemesi. che guevara gibi, bob marley gibi "aslolan" olması gerekirken "araç olan" kişilik.

magnetleriniz ve t-shirtlerinizde harika duruyor! tüm gözler üzerinizde.

tablolarındaki gerçek üstü gerçeklik ile bana irite gelen sanatçı. ben yumuşak fırça darbeleri ile ışık oyunlarını seven iflah olmaz bir ekspresyonistim. zaten pek çok seveninin de eserlerini incelediğini düşünmüyorum. (size tablosunu verseler evınıze asmazsınız )

ünlü olmasına gelince; yaşadığı acı olaylara rağmen başına renkli çiçekler takıp, döneme isyan eden tek kaşları yüzünden günümüz feminizminin ilahesi görülmesidir. ne yazıkki hepsi popüler kültürün etkisinden. yoksa uzak ya da yakın tarih boyunca nice güçlü kadın figürleri var daha keşfedilememiş emperyal pazarlamacılar tarafından.

ayrıca bana göre fridanın hayatında ki en ilginç olay ; troçki nin atatürk ün büyük ada’da ki korumasına güvenmeyip,taa meksikaya kaçması ve orada suikaste uğramasından önce frida ile kaçamak yaşamasıdır. hem akılsız hem zevksiz.

hem allah o diego yu da bıldıgı gibi yapsın fil yavrusu.

''ben haklı olmak istemiyorum. kimse benden özür de dilemesin. beni sadece rahat bırakın. ben sizin ne istediğini bilmeyen yanınızla savaşamam."

insan hem kendisi hem bir başkadır; kendimizi tepeden tırnağa bildiğimizi sanırız, sonra birden bakarız ki, kılıfımız sıyrılır, içini doldurandan tamamen yabancı bir hale gelir. tam kendine bakmaktan bıktığını sandığın bir anda, insan karşısındaki görüntünün kendisi olmadığını görür.

popülizmin pohpohladığı, ne kendisini ne de sanatını ilginç bulduğum abartılmış bir sanatçı

mahmut tuncer frida kahlo'yu otururken görünce ne demiş?
frida kah-lo az da ben oturam.

frida kahlo fotoğraf arşivi 16 mart - 8 haziran 2014 tarihleri ​​arasında latin amerika sanatı müzesi'nde sergilenmişti.

1940 yılında çekilmiş fotoğraflardan birinde, diego rivera'nın san angel'daki stüdyosunda çalışırken çekilmiş fotoğrafı üzerinde frida'nın kırmızı rujlu öpücüğünü görebilmiştik.

sevgilisi diego’ ya; “çirkin” diyen annesine bile tavır alan, resimlerinden çok aşk hayatıyla gündeme gelen dönem ikonu.