1.
gallemit; kitabı bir kurgu roman değil, yazarın askerde tanıştığı bir kişiyle yaptığı felsefi konuşmaların, askerlikten sonra mektuplaşmalar ve buluşmaların anlatıldığı bir kitaptır. bu kişi kitapta "ulu kam" diye geçiyor sevgili ''muzaffer sarısülük'', aslında bu kişi kendisini hayattan soyutlamış ve teşhiri sevmeyen, budist hayatı gibi yaşayan bir insan. tesadüfler bu kişiyi bir anda teşhir etti.
"ulu kam" gezi parkı olaylarında ankara'da öldürülen (bkz: ethem sarısülük)'ün babasıdır. aslında edebiyat öğretmeni. karadeniz teknik üniversitesi mezunu. dönemin başbakanı turgut özal’a yazdığı ''sünnet'' karşıtı mektubu nedeniyle soruşturma geçirmiş ve bir gün ceza almış. ailesi akıl sağlığının yerinde olmadığını iddia ederek hastaneye yatırılmasını sağlamış. üç ayrı hastaneden de kaçıp mesleğe dönmeyi reddettiği için sonunda istifa ettiği kabul edilmiş.
kimisi veli kimisi deli diyor onun için.
kitapta hayata dair o kadar felsefi cümleler var ki şaşırmamak elde değil ve bu cümleler sadece cümle olarak kalmamış bunları söyleyen kişi bu hayatı yaşıyor, yani kısacası bir budist hayatı hatta daha da ötesi...
kitabın giriş cümlesi
"her insan bir başkasında yol arar kendine..."
sadece bu iki yalnız adam arasında geçen bu kitabı çok faydalı buldum ve okudukça kendi erdemsizliklerim adına üzüldüm...
keyifle okuyun okutun mutlaka..
--! spoiler !--
''tanrı'ya ulaşılır ancak, görülmez ve gösterilmez. insan tanrı'ya giden en kolay yoldur. ''
''yolların tadını yalnızken yaşar insan, ikinci bir kişi yolculuğun derinliğini bozar.''
''insanı aramak boşuna değildir. insanı gerçekten aramak lazım, uzakta mı, yakında mı, geçmişte mi, gelecekte mi hangisi doğru bilmiyorum; ama aramalı.
insan kayboluyor.''
--! spoiler !--
devamını gör...