hangibiri yazar profili

30 yaş, her şey için geç kalmaya başladığın yılların ilk senesidir..

telaşsız bir zihin.

bir defa ulaşım(bazı firmalar istisna tutabiliyor) ve yemek(bunu asla es geçemezler) yasal bi haktır hiç bir firma açık açık yazamaz vermiyorum diye iş sözleşme şartlarına aykırı.. bu bir;
bu gördüğünü söylediğin iş ilanının güncel olduğunu baz alıyorum.. yine alenen 3500 tl yazamaz, net ödenen asgari ücret 4253,40 tl.. ve yine bunun altında alenen hiç bir firma eleman çalıştıramaz. işçi şikayet ederse sgk’nın ciddi yaptırımları var.. bu da iki sevgili genç arkadaşım..
mevzuat okumanı öneririm özlük haklarını öğren öyle eleştiri yap sevgili z kuşağı.. bilmediğin düzen hakkında “biz gençlerde napacak yhaa” demek yerine araştırın, öğrenin, sorun, sorgulayın.. oturup ağlamakla yol gidilmiyor :)

sevgiyle kal..

yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür..

evime taşındığım ilk gün gökyüzü ile selamlaşmıştık..

halde..!?

mutluluğa yüklediğiniz anlamlarınız bu kadar basit olmasın yahu..

kalbim ağrıyor, kelimeler cümle olmuyor gerçek bir çocuğun hayatı ellerimin arasındayken..
nasıl bitecek bu kitap bilmiyorum, tek bildiğim beynim uyuşuyor okudukça..

bir gün çok bunalırsan
denizin dibinde, yosunlara takılmış gibi soluksuz…
sakın unutma gökyüzüne bakmayı
gökyüzü senindir
gökyüzü herkesindir.

nerede, ne zaman dinlersen dinle, hayatın film şeridi gibi akıp gidiyor avuçlarından…

keskin bir vedanın yarası sızlıyor..

“ birine inanılmaz derecede kırgın ve kızgınsın. herkesten köşe bucak sakladığın senin için çok değerli bir şeyi çıkarıp bir tek ona göstermişsin, elinden alıp duvara vurarak kırmış gibi, kırgın ve kızgınsın.
ama başına kötü bir şey gelse,
herkesten önce sen koşarsın değil mi? “

hatırlamak artık yüreğimi sıkıştırıyor. kızgınlığımı, öfkemi, özlemimi, sevincimi, üzüntümü.. hatırlayınca o anda kalıyorum, sıkışıyorum. böyle mengeneyle sanki sabitliyorlar beni oraya. kımıldayamıyorum.

vedalarım hep en acımasız, en savunmasız yerimden geldi. hani denir ya “yumuşak karnım”, oradan vurdular hep. düşüncelerim saldırıyor bi kaç haftadır bana.

yolda yürürken kırık bi saksıya üzüldüm, karşısına geçtim konuştum. evet saksıyla çiçekle konuştum.. toprakla, çiçekle konuşmayı da öğrettiler çünkü. onlarında dili yok, ama var'mış meğersem..

normalleşmeye çalışıyorum. gerçekten çalışıyorum hatırlamamak için. unutuyorum bazen. sonra unuttuğum aklıma geliyor bunada kızıyorum. hatırlıyorum gene kızıyorum. tam normalleştim dediğim anda,
14 sene önceki bi video düştü önüme. hani böyle borcam patlarda tuz buz olur yaa! aynen öyle oldum günlerdir. herkes var biliyor musun? dandik bir el kamerası ile çekilmiş. herkes mutlu. eski balkonda yemek yemişiz sofra toplanıyor. şunuda çek! diye yarışa girmişiz.. sonra birden annem geliyor, ablam.. ablam gene kocaman kahkasıyla saçını savuruyor.. sanki ilk defa görüyorum! ekrana sarıldım.1.53 saniyelik video sonrası arasam onun hakkında konuşacak gibi izledim. burnumun direği sızlamasaydı şayet !! o kadar yakın ki.. dokunsam sıcaklığı gelecek gibi, konuşsam duyacak gibi. sesleri, kahkahaları, saçları, kıyafetleri, kızmaları.. hepsi aynı.. aynı diyorum çünkü arada unutuyorum.

saksıyla da konuşsan, toprağa da sarılsan, rüyana da gelse.. yetmiyor ! ve ben ikisini birden özlemekten yoruldum. saksı gibi darmadağın oldum parçam nerede bilmiyorum bile..

ikiniz orada bi yerlerde buluştunuz, biliyorum.
2986 gündür annemsiz, 731 gündür tetemsizim. nolur beni de alın yanınıza.. içimdeki karadelik beni yutmadan nolur alın, ben parça parça eksildim bedenimle, ruhumla, aklımla.. size özlemimi eksiltemiyorum.
özlemek, ölmekten daha zor olmamalı.

çok, çoookk özlüyorum sizi kızlar..

ahh! içimde bir öykü, ağıtlarla biter.

bazen, bilmemek özgürlüktür..

göğün en yüksek yerinden
itilivermişim bir boşluğa
tutunacak dal ararım
nereye düşeceğimi bilmeden.
(..)

yüksek sesle şarkı söylemek.. boğazım yanana kadar..

“sen beni, benim sana inanmışlığımdan vurdun.” diyebilen çiçek gibi kadındır kendisi..

ağlayayım mı, devrilen yıllara ?

güzel olan her şey yarım kalır, filmler en güzel yerde sonlanır.
"çok mutluyum" dediğin yerde hüzün kendini hatırlatır.
çocukluk kısadır, gençlik azdır ve bebeklik sanki hiç yaşanmamıştır.
vefa azdır,sadakat sınırlıdır,verilen sözlerin ömrü kısadır.
çok seversin çok çabuk gider, güzel rüyalar en güzel yerinde biter.
hayattan tat almaya gör; gerçek yüzünü önüne serer.
hayal kurarsın uyandırırlar, mutlu olmaya kalkarsın nifak sokarlar;
uzaklara gitmek istediğinde kısalıverir yollar. ne kadar uzaklaşmak istesen de bir türlü seni uzağa götürmez.
güzel olan her şey kısadır,
yarımdır, yarım yamalaktır!
güzel olan ne varsa, sevdiğin şarkı gibi hemen bitiverir, kısacıktır.