gece gelen her şeyi yapabilirim hissi

biraz önce gelendir.

bir anda gaza geldim, o kıza mesaj atcam, derslerime asılacam filan. sabah bi kalkıyorum, fıss. neden anlayamıyorum.

ağlama sonrası neşe ile çok benzerdir. enerjinin son demleri hızlı tükenir

etkisini yitirip uçup gittiğinde ardında kurulduğuyla kalmış senaryolar ve de bütün gece uyutmadığından mütevellit zombiye dönüşmüş bir birey bırakır.

en tehlikeli saatleri 3-4 arası. o saatlerde bir banka kurabilir 2-3 saat sonrasında da kendimizi kredi çekerken bulabiliriz

gecenin sessizliği ve sakinliği, insanı kendini ve hayatı sorgulamaya yöneltiyor kimi zaman ve her şeyin geçici, boş olduğu hissiyatına kapılıp fırsat varken şunu da yapayım, bunu neden yapmıyorum, daha iyisini yapabilirim gibi düşünceler geliyor akla. sabah olunca ise hayat yine aynı şekilde devam ediyor.

sabah umrunda olmaz. acaba iki kisimiyim diye kendini sorgulatır.

yatıp zıbarmakla son bulur.

ertesi güne kalmaz. sil baştan başlamak gerek bazen demiş birileri.

türlü türlü kararlar almanın zaferi ile rahat ve heyecanlı ve biraz da tamamlanmış olmaya yakın bir hissiyatla uyursunuz. fena mı?
ve o his ertesi günün yenilmişliği ile daha bir ağır çöker omuzlarına insanın. ta ki o şeyler yapılana kadar...
sonra kendinize karşı verdiğiniz savaşı kazanır ve bir komutan edasıyla devam edebilirsiniz yaşamaya... bu da bir seçenek.