gece gelen tavuk şinitzel yeme isteği

oldum olası yoklar beni,
bu şinitzel sevdası.

baharatlarla bezenip una bulanan tavuğu,
yağda çıtır çıtır kızartıp,
ketçap mayonez ve diğer soslarla zenginleştirip,
yanına patates kızartmasını da yakıştırınca burna böyle kokusunun bile gelmesi yok mu hani.

yok tabi.
ne alakası var.
güzel güzel uyuyup uyanacağız.
canım midem.

yalniz yemek istedigin yemekler gittikce daha da lukslesiyor. mercimek koftesinden tavuk sinitzele uzanan 1 yolculuk. afferin.

direkt tavuk döneri tercih ederim. tabii başka alternatif yoksa şinitzelede hayır demem.

en son şinitzel yediğimde keriz gibi silkelendiğim günden beri kırgınım şinitsele. bizimle değilsin *

hocam gündüzden alırsın zincir marketin birinden bir tavuk şinitzel, atarsın fırına, yarım saat pişirir yersin. anasını satayım gören de sanacak gabar dağında askerlik yapıyorlar, çok zor bir şey schinitzel'e ulaşmak.

ben diyorum savaşma barış benle
o ne yapıyor.
küçücük civcivlerin anneleri hakkında kurduğu hayallere baksanıza.

neymiş? o sarı minik civcivlerin annelerini çıtır pane harcına bulayıp yiyecekmiş..

ben de güvercin yolluyorum ona barış için. neden geri dönmedi güvercinim diye gözlerim yollarda bekliyorum.

meğer güvercinimi de yemiş!

savaşsa savaş.
dinlendim, hazırım yaklaş. *

biliyorum, inanıyorum..

bir gece ama bir gece, yiğitliği yüzünden okunan bir sözlük erkeği ya da kadını bu zulme dur diyecek.
geride kalan, hakkını savunamayan, açlığını bastıramayan gariban çoğunluğun sesi olacak.

açlığın en güzel 100 metresini koşacak o yiğit, imera fera'yı attıracak sözlükten, sonrası hep düğün dernek kıvamında bir sözlük, hep bir cümbüş yeri..

inanıyorum çocuklar, inanıyorum.*