1.
novalis'in opera tadında yaşam ve ölümle gece ve gündüzü bağdaştırarak şairane bir anlatımla ölümü övdüğü kitabı. eğer ki opera seviyorsanız bu kitabı okuyun. yaşadığı acılar yüzünden ölüme kavuşmak isteyen bir yazarın çığlıkları da diyebiliriz.
devamını gör...
2.
1772/ 1801 yılları arasında yaşamış alman yazar, şair ve filozof novalis imzalı 84 sayfalık eser;
özgün adı hymnen an die nacht olan kitapta şairin acı duygusunu gece ve gündüz ekseninde işlediği söylenebilir.
bu kitabı ise nişanlısının nişanlandıktan 2 yıl sonra hayatını kaybetmesi üzerine yazmış ve kendisi hayatını kaybetmeden 1 yıl önce yayınlanmış.
kitabımız türkçe'ye ahmet cemal tarafından çevrilmiş ve önsözünde bile temeli oldukça sağlam argümanlar ve tespitler yer alıyor.
önsözde yazardan alıntı yapılan sonsuzluk uzay değil bizim içimizdedir sözü bile epey etkileyiciydi.
kitap ve metinler, şiirler hakkında konuşmak gerekirse soneler tadında olduğu izlenimine kapıldım; ama soneler kadar estetik ve güçlü bulmadım.
şairin gündüzleri cesur iken geceleri ölmek istemesi, geceyi belki de ölüm olarak tahayyül etmesi, aşkı yitirmenin acısının ancak ölümle dinebileceği sanrısı, ölümden sonrasının vuslat olma ihtimâline sığınmak, şiirlerin ve metinlerin özünü oluşturuyor fikrimce.
novalis bir filozof olduğu için şiirlerinin felsefik olduğu da ortada, tek bir anlamdan ziyade birden fazla anlam bile çıkarılabilir pek çok dizesinden.
yas ve acının gece ile gündüzle kesişiminden harmanlanan iyi şiirlerdi.
ölümün kişiyi dine veya tanrıya yöneltmesi, kavuşmak için ölümden sonrasını ummaktan başka çare olmayışı, yaşam ve yok oluş, zaman ve sonsuzluk, varlığını hissettiren konu ve imgelerdendi.
kitap hakkında kendi yorumumu belirtmem gerekirse şiirleri ve novalis'in anlatım tarzını iyi buldum; istediğim kadar iyi değildi ama iyiydi.
acıyı, ölümü, zamanı, sonsuzluğu ve yitirmeyi, yitirdiğini aramayı, hayatın aramaktan ve aradığını kaybetmekten ibaret oluşunu hissettiren yanını beğendim.
önsözünden ve kitaptan birkaç alıntı bırakıp tanımı geceye övgülerle bitiriyorum.
özgün adı hymnen an die nacht olan kitapta şairin acı duygusunu gece ve gündüz ekseninde işlediği söylenebilir.
bu kitabı ise nişanlısının nişanlandıktan 2 yıl sonra hayatını kaybetmesi üzerine yazmış ve kendisi hayatını kaybetmeden 1 yıl önce yayınlanmış.
kitabımız türkçe'ye ahmet cemal tarafından çevrilmiş ve önsözünde bile temeli oldukça sağlam argümanlar ve tespitler yer alıyor.
önsözde yazardan alıntı yapılan sonsuzluk uzay değil bizim içimizdedir sözü bile epey etkileyiciydi.
kitap ve metinler, şiirler hakkında konuşmak gerekirse soneler tadında olduğu izlenimine kapıldım; ama soneler kadar estetik ve güçlü bulmadım.
şairin gündüzleri cesur iken geceleri ölmek istemesi, geceyi belki de ölüm olarak tahayyül etmesi, aşkı yitirmenin acısının ancak ölümle dinebileceği sanrısı, ölümden sonrasının vuslat olma ihtimâline sığınmak, şiirlerin ve metinlerin özünü oluşturuyor fikrimce.
novalis bir filozof olduğu için şiirlerinin felsefik olduğu da ortada, tek bir anlamdan ziyade birden fazla anlam bile çıkarılabilir pek çok dizesinden.
yas ve acının gece ile gündüzle kesişiminden harmanlanan iyi şiirlerdi.
ölümün kişiyi dine veya tanrıya yöneltmesi, kavuşmak için ölümden sonrasını ummaktan başka çare olmayışı, yaşam ve yok oluş, zaman ve sonsuzluk, varlığını hissettiren konu ve imgelerdendi.
kitap hakkında kendi yorumumu belirtmem gerekirse şiirleri ve novalis'in anlatım tarzını iyi buldum; istediğim kadar iyi değildi ama iyiydi.
acıyı, ölümü, zamanı, sonsuzluğu ve yitirmeyi, yitirdiğini aramayı, hayatın aramaktan ve aradığını kaybetmekten ibaret oluşunu hissettiren yanını beğendim.
önsözünden ve kitaptan birkaç alıntı bırakıp tanımı geceye övgülerle bitiriyorum.
devamını gör...