gelecek kaygısı yaşamak

şu sıralar oldukça fazla içinde olduğum durumdur sanıyorum ki her genç de bunu fazlasıyla yaşıyor yarınlar beni oldukça korkutuyor bu ülkeden gidebilecek miyim sorusuyla yaşıyorum sürekli belki bu doğru değildir bi kesime göre ama bu ülke gün geçtikçe bi bataklığa dönüşüyor ve ben çıkamıcağımın korkusunu çok fazla yaşıyorum

7-24 içinde bulunduğum durum

gençliğimizin kaderi. şu an ev fiyatları anormal bir fiyatta ve bir kişi ev alabilmek için seneler senelerceeee çalışmak zorunda. evlilikler desen aldatma ve boşanma oranları ibresini şaşırmış durumda, kimse kimseye güvenemez hale geldi, kimisi dolandırılıyor donuna kadar alıyorlar elinden. araba desen istediğin bir modeli almak lüks kaçıyor ve seneleeer senelerce de çalışsan ödeyemeyeceğin fiyatlarda. onu geçtim sokağa çıkıp gözünün üstünde kaşın var diye öldürülme ihtimalin yüzme bilmeden denizin derinliklerine açılıp ölme ihtimalinden daha yüksek. her adımın, her düşüncen gelecek kaygını beslemekte. insanların kolay yoldan dudak uçuklatan paralar kazanıyor olması sinir bozan bir şey, o saçmalığın ve gereksiz olayların içine girmek istemesen de aklında hep şu var “açayım iki kamera yırtayım kendimi bağırayım ne olacak be adam.” hakkıyla ve emeği ile kazananlar hariç tabi ki ama bu topraklarda “akşam ne yiyeceğim?” sorusu bile bir gelecek kaygısıdır. an be an gelecekten umudunu kesiyor insanlar, göçüp gitmeleri bundan.

maalesef ki ülkemizde yaşayan her kesimin yaşadığı durum. iş, ev, araba, geçim sıkıntısı, eğitim... her kesim, her konuda gelecek için kaygılı.

ülkenin durumu, ekonominin belirsizliği derken hepimizi saran kaygıdır.

ülkemizde bunu yaşamamak için seçkin azınlık bir sınıfın üyesi olmak gerekmektedir. aldığımız nefes akciğerimize her girdiğinde bu akıllardadır. hayaller bu nedenlerle ölü doğmuş, mutluluklar bu nedenle kısa ömürlü bir hayat sürmüştür.

herhangi bir sınır kapısından çıktığınız an yok olur. tc de yirmi bin üstünde hayatta kalan insan amerika, avrupa gibi medeni diyarlarda katiyen aç kalmaz.

yaşamanın başka türlüsüne imkan bırakmayanlara sövgülerimizin sebebi.

bende de başladı yaa, yaş arttıkça ne olcak, okul bitsin birde atanma var, ya atanmazsam, okul bitene kadar para nasıl kazanırım ne yaparım düşüncesi ile kafamda geziyor

orta sınıf aile çocuklarının büyük sıkıntısıdır. ne sizi bekleyen hazır bir gelecek vardır ne de istediğinizi yapmaya cesaret edecek sıfır noktasındasınızdır. bir de akademik olarak belirli bir seviyenin üzerindeyseniz, ailenizin sizden belli beklentileri varsa bu kaygılar yaş ilerledikçe çekilmez olmaya başlar.

şimdi kim geleceği düşünüp de tadını kaçıracak, bırakayım onu da gelecekteki ben düşünsün diye diye motive ediyorum kendimi.

ülkemizde bütün gençlerin sahip olduğu kaygıdır. 20'lik ihtiyarlar ülkesidir türkiye. bugün insanlar geçinemedikleri için intihar ediyorsa, vergiler faturalar kafamıza yağıyor, sefalet içinde yaşam mücadelesi veriyor bir de üzerine minnet duymamız bekleniyorsa bu ülkenin ışıkları söndürülmüş demektir. bilin bakalım kimin yüzünden ?

türk gencinin rutin işleri.

beni kevgire çevirmiş savaşa savaşa bir gladyatör edasıyla yolda kimselerin haberi olmadan yürüdüğüm, savaşın sebebinin beyinde negatif versus pozitif olduğundan pozitiflik akımına daha bir kapıldığım nalet mi nalet kaygıdır.

gelecek kaygısı ile ilgili en güzel yorumu sayın kılıçdaroğlu yapmıştır. hepimiz dinleyip feyz almalıyız.