gelecek kaygısı

maddi ve manevi endişeler. türkiye'de çok popülerdir. şans eseri yaşıyoruz zira. allah'tan genc değilim.

hiç umursamadığım bir kaygıdır. maalesef bazı kimseler aile baskısı yüzünden bu kaygıyı sık sık yaşarlar. ben manasız buluyorum.
hayal ettiğim hayatı yaşamak için çaba gösteriyorum. yaşayamazsam da ölecek değilim çalışırım kendime bakarım. evlenmem çocuk yapmam tek başıma yaşarım o ayrı tabi.
ama bunun için kaygı duymuyorum.
hayal ettiğim hayat benimle olmazsa asla ama asla evlenmem.
bu düşüncede bir insan olduğum için gelecek kaygısı denen durumu yaşamıyorum.

mezun olduğum zaman ne yapacağım? iş bulmak, istediğin hayatı yaşamak için gereken nitelikleri nasıl kazanabilirim? yurtdışına kapağı nasıl atarım? yüksek lisans, doktora, ales, yds vs gibi artık zorunlu hale gelmiş şeyleri yapamazsam ne olacak? özellikle korona sürecinin eğitim hayatıma denk gelmesi, evde çok boş kalmaktan ötürü aşırı düşünmeler falan derken bu sorulara cevap bulamadıkça deliriyorum. çalışmak dersek çok çalışıyorum ama katıldığım söyleşilerde başarılı olma kıstaslarını asla karşılayamıyorum. bu ülkede belki yapılacak en iyi şey atanmaktı.. o treni de kaçırdık.

hayatın bize sundukları artık çok zor ekonomik koşullar toplumsal salgın boyutunda hastalıklar artık yarınlar daha karamsar bakar olduk. bu kötü döngüden nasıl çıkacağız hiç bir fikrim yok.

yavaş yavaş içine girdiğim durum malum 2021 sonu itibariyle mezun durumundayım, lol

gelecek kaygısı olmayan bir kişi olmak isterdim. mezun olmadan işim hazır, akademik kariyere zaten devam, diyebilseydim. çok mu zordu mutlu olmak ? hayattan istediklerimi alabilmek ? daha ne kadar geçmesi gerekiyor bir yere varabilmek için ? üniversite döneminde, özellikle son sene derlerdi k, "yüzdün yüzdün kuyruğuna geldin, azıcık daha sabret". okul bitti. şimdi anlıyorum ki mesele, koskocaman bir kuyrukmuş, haberim yok. ben de herkes gibi o kuyruktayım. ama ülkemizde girdiğim kuyruk uzun, ne yapayım ?

...te giren şemsiye açılmaz diye teselli bulunması gereken durum

dante'nin ifadesi ile yolu yarıladık sayılır. y kuşağı mensubu bir birey olarak zamanın kontrol edilemez akışı içerisinde bazen ne yaşadım, nasıl yaşadım sorularını kendime sorup duruyor, hızlı geçen zamana üzülüyorum.
kendimi öyle ya da böyle bir şekilde kurtardım desem de çocuk adına gelecek kaygısı olunca içimdeki rahatlama birden bire kayboluyor. her şeyi net hatırladığım yıllar, sonraki yıllar adına umutları alıp götürüyor benden. ülkede ve dünya yaşanan olağanüstü akış beni tedirgin ediyor. bazen hanımla oturup ikinci çocuk mevzusunu açıyoruz, sonra bunlar geliyor aklıma. konunun açılması ile kapanması bir oluyor. gelecek adına beklentilerim ümitsizlik ateşinin içinde eriyip gidiyor.

hayata handikaplı başlayanlar hariç her gencin sahip olduğu his

o durum "gelmeyecek kaygısı" bence

içimi yiyip yiyip bitiren, kemiren şeydir.

yüzlerce lanet durum arasından en çok yaşadığım...

memleketteki gençlerin en büyük sıkıntısı. şu kaygı olmasa keşke!

okulu bitirmiş biri olarak her an aklımda olup beni çıkmaza sürükleyen düşünce.

şu an içinde debelenip durduğumdur. çok yorar, çok korkutur. sonu yokmuş gibi gelir düşünmemekse mümkün değildir. en mutlu anlarımda bile beni üzmeyi başarır.

istikbal konusundaki belirsizliğin insanı tedirgin etmesi.

gelmeyen geleceğin de kaygısını yaşadık ya helal olsun bize. sanki şimdinin kaygısını atlattık da bi de o kaldı. aslında yaşamadık, yaşatıyorlar, sağ olsun sistem!
anın tadını çıkarmayı unuttuk oysa şu an sahip olduğumuz tek şey. yaşamadan gelip geçiyoruz.

sonunu düşünen kahraman olamaz. çok düşünmemek lazım bence. hayatın içi sürprizler ile dolu. ne getireceği hiç belli olmuyor. dünü unutup bugünü yaşamaya bakmak istiyorum. çünkü hiç bir zaman yarında olma kesinliği yok. hepimiz bugündeyiz .hattaaa şu anda

çok düşünülmesi sonucunda psikolojik hastalığa kadar gidebilir.

temel hak ve özgürlüklere müdahale edilen toplumlarda oluşan; siyaset ve din baskılarıyla sindirilmiş ve muhtaç bir millet olgusunun yaratılmaya çalışıldığı zaman dilimlerinde yaşanılan kaygıdır.