gelecekten beklentisi olmayan kişilerin daha mutlu olması

bunlar sabah uyanır mutlu olur, gece yatar mutlu olur, yemek yerken şükreder, film izlerken mest olur, okurken keyif alır, velhasıl anı, o anda minnetle yaşar. bir şey aramaz. geleni hoş karşılar. öpüp başının üzerine koyar. kimseye minnet etmez. hayal kurup kırıklığına uğramaz.

dertsiz tasasız gelecek kaygısı olmayan kişilerin hepsi böyle.

mutlu muyum bilmiyorum, sanırım değilim.

ben küçükken ölmekten çok korkardım büyüyünce ise ölmekten değil istediğim, hayalini kurduğum hayatı yaşayamayıp ölmekten korkar hale geldim. biraz daha büyüdüğümde yani şu anda ise ne bir hayal kuracak enerjim ne de onu gerçekleştirecek takatim var.

hiçbir şey yapmak istemiyorum, her gün böcek gibi sefalet içinde yaşamasına rağmen yatağından uyandığında "oh be bugün de yaşıyorum!" diyen insanların kafasını, motivasyonunu anlamak istiyorum ama başaramıyorum.

niye yaşadığımı, varlığımı, amacımı sorguluyorum her gün başım daha da şiddetli, çatlayacak şekilde ağrıyor. geçmişi, şimdiyi, geleceği umursamamak, insanı mutlu ediyorsa ben nerede yanlış yapıyorum?

neden hiçbir şeyi umursamasam da her şeyi umursamak zorundaymışım gibi hissediyorum. neden çelişkilerle, ikilemlerle, saçma sapan düşünceler ve sorularla yaşıyorum?

gözlerim pek ağırlaştı, göz altlarım morlaştı, dudağım yere doğru eğilmekten artık gülünce çirkin hale geldim, parmaklarım pek yorgun, zihnim hep meşgul.

aynada bana benzeyen yaratığa her gün baktığımda bana çatık kaşları, sivri dişleriyle "öl, geber! herkes kurtulsun sen de kurtul" diyor.

başta dedim ya mutlu muyum bilmiyorum ama mutsuz olduğumun çok net farkındayım.

yok efenim durum tam olarak oyle degil. gelecek olarak adledilen mevzu aslinda kisinin kendine dair beklentileri ve hayalleridir. ve bence insan kendinden cok sey beklemelidir ama baskalarindan hicbir sey...

bireyin sadece kendine dair beklentileri olmasi zaman icerisinde bir yasam amaci haline gelip tam tersi, hayatini/omrunu daha anlamli kilmasina vesile olabilir. beklentisizlik dusunuldugu gibi mutlu kilmaz insani. basi bos oylesine gecirilen bir yasama iter sadece. bu da zaman icerisinde yavan, tatsiz, hissiz, oradan oradaya iradesi disinda savrulan bir canliya evirir insani. biraz agir bir tabir olacak ama tipki insan disindaki bir canli gibi. ot gibi mesela.
halbuki insani insan yapan gelecek kavramini algilayabilmesi; bu yonde beklentiler olusturabilmesi, beklentileri dahilinde amaclar edinip, caba gostermesidir. ve hayatini sekillendirebilecek gucu ve iradesini elinde bulundurabilmesidir ayrica.

simdi beklentilerimizin olmasi gerekliligi konusunu dile getirdim ama bunun da bir dengesi olmalidir...
beklenti adi altinda kendi oz gercekliklerimizden soyutlanip da "hayal otesi" gayeler icerisine de girilmemelidir elbette. aksi durum icerisinde mutluluk icin edinilmis hedeflerin/ beklentilerin yolu mutsuzluga cikar.

aslında mutlu değiller de kabullenmisler. sanırım bundan dolayı biraz rahatlar

işleri yolundaysa eğer beklenti içerisine girmez.

anı yaşamayı seven insanların hayattan daha zevk almasıdır. evet.