gelecekten umudu kesince benimsenecek yaşam tarzı

hayatta kalacak kadar para kazanmak, spor, sanat, popüler bilim gibi şeylerle meşgul olmak. politikaya sırt çevirmek. az bir şey mistisizm ve spritüalizm araştırmalarına dalmak, insanlarla araya mesafe koymak. meditasyon yapmak.

bi tane köy bulup yerleşicem.
bahçeye ektiğim mahsülleri pazarda taze taze satıcam.

minimalist; sevgiliyle beraber kendi kendine yeterek, elektrik su dahil kendin tedarik ederek devlete en az katkıyı sağlayarak, kendi şarabını kurarak sevgiliyle mütemadiyen sarhoş olup deliler gibi sevişerek ve o küçücük evinden sabah ayazına bahçeye adım attığında ayılarak kümesten bir kaç yumurta alarak sevgiliye en sevdiği kahvaltıyı hazırlayarak güzel kokular eşliğinde bir öpücükle onu uyandırmak.

pozitif nihilizm.

alintidaki son cumleyi yasam tarzi olarak benimsemek insana yeter diye dusunmekteyim...

"inandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanırsınız."

bir şeylerin değişmeyeceğini, istediklerinizin olmayacağını görünce; artık sorgulamayan, mücadele etmeyen, kimse için tehlike arz etmeyen, kabullenmiş, ne etliye ne sütlüye karışmayan, hiçbir şeye burnunu sokmayan, işe git - gel evinde takıl yat döngüsünde bir hayata evrilir insan.

ot olmak. doğru okudun bildiğin ot olmak.
sabah kalk işe/okula git yarı aç yarı tok.
akşam gel. uyu. sabah kalk.

bayram seyran düğün olunca yılda bi kaç kez gördüğün ama neden selamlaşıp hal hatır sorman gerektiğini bilmediğin bi halta yaramayan akrabalarınla beraber ol.
akraba çocuklarından biri gelip şımarıklık yapsın. tokatı şak diye çaksın yanağınıza. ama halanın dayısının kaynının yeğeni olduğu için rahatsız bir ses tonuyla gülerek eheh hadi bakalım busesu/efekansu bak annen seni çağırıyor diyip oradan uzaklaşmaya çalışın.

havadan sudan nem kapan suratsız komşunuzla her sabah karşılaşın.
annesini öldürmüşsünüz gibi aksi aksi baksın yüzünüze. eve gelen erkeklerin/kadınların çetelesini tutup yaşayamadığı sevişmenin kıskançlığından mütevellit size sinir olup yerli yersiz boğuk bir sesle cık cık ahlaksız yahu ne günlere kaldık allam diyişini dinleyin.

yeni buluşacağınız kişiyle aynı masada saatlerinizi çürütün.
her kadının ama annemm şöyle düğün istiyo böyle kına istiyo yaa farukk maldivlerde evlenelim ne giresunu yaa uff diye sızlanmalarını; ben buyum işte kızım aşırı serseriyim işine gelirse, peehh ne adam gibi adamız biz ya, napalım size mi gidelim bize mi gidelim? içinde ne var ne giydinn diyen hayatlarında seksten başka bir halt olmayan her erkeğin cinsel açlıklarını hazmedin.

evinize gelin. ay sonu ödenecek faturaların tutarlarını hesaplayın. yatağa bırakın kendizi. uyuyun. sekiz saat sonra yine aşağı yukarı aynı bir dünya. upps ama yarın yanınızdan arabayla geçen bir sığır su birikintisindeki tüm suyu üzerinize sıçratabilirr, alın size ekstra bir ekşın.

yeter neyinize yetmiyor

benim adım kerim,
bugün kazanır bugün yerim,
yarın allah kerim.

bohem absürdizm. yarının ne olacağını bilmemek ve dahası yarını yaşamayı pek de istememek mutsuz olacağınız anlamına gelmez ki. bugünü güzel yaşarsınız. anın tadını çıkarırsınız.

anı daha çok yaşamak. daha çok şimdiye odaklanmak. birikime de aile kurmaya da hemen hemen gerek yok. hiçbir şeyin acelesi yok olacağı varsa olur. araba alamamışım boşveeer. ileri de belki motor ya da bisiklet alırım ne olacak ki. kirayı ödersem biraz eve alısverişi kısmam lazım. amaaan bugünler de diyet yaparım çok içmeyiz olur biter. ya süpürge bozulmuz sevdiğim ayakkabı pahalanmış. koş ikinci el. dert mi bu. insan insan olalı yıllardır zulüm görüyor kendinizi çok dertlere boğmayın sıkmayın halledemeyeceğiniz şeylere canınızı. yaşayın gitsin. olağanı güzelleştirin elinizden gelenin fazlası sizi de sıkar zaten.

bir aileniz varsa, yalandan bile olsa kesemiyorsunuz malesef.

diyojen gibi ağaç kovuğunda bir fıçıyla yaşamayı benimserim. ağacın başına da "gölge etme başka ihsan istemem" yazılı bir kağıt koyarım. sallarım dünyanın derdine.

carpe diem mi demeliyiz?

horatius’un, ilk çevirisiyle ve bağlamından ayrık anlamaya çalıştığımızda damağımızda hedonist tat miras bıraksa da. bağlamı içindeki kullanımı bu anlayıştan uzaklaşıp daha çok geleceğe yönelik endişeler, anksiyeteler nedeniyle anı bilinçsizce geçirme öğüdüne dönüşüyor. anı yaşa her haliyle çünkü yönetimin altında olan bulunduğun andır. değiştirme gücüne sahip olduğun, erişebildiğin, yaşayabildiğin an tam bu andır ve aslında hiçbir zaman bu andır. çünkü anlar akıyor biz de onlarla beraber. lakin buna rağmen ne geleceğin garantisini ne de geçmişin telafisini sunamayacağımız gerçekliği de anlar nehrinde bizimle beraber akıp gider.
belki burada biraz daha doğu felsefesinin akışına bırak öğüdüne de yaklaşmış oluyoruz.

ezcümle; sorumlu ve mülk sahibi olduğumuz zaman dilimini -an- için sorumluluğumuz ve değiştirme gücümüz var. ne gelecek ne de geçmiş taşıyabileceğimiz yükler değil taşınması gereken de.

esenlikler...

(bkz: hikikomori)

bim 1 martta güzel bir fiyata stanley markasını getirmiş. ihtiyacım olmadığı halde sırf yeni bir şey almak için bende yok ye 900 lira verip yeni bir kahve termosu alacaktım.

sonra dedim ki 900 lira 10 kutu x2 ton balığı yapar. hayatta kalmak için protein lazım. yarın bir gün deprem olsa hatay da olduğu gibi izmit chp li belediye diye kurtarmaya gelmezler.

aç kalmak yerine 3-5 gün konserve yeriz.

eğer kızılay gelir bize sulu yemek yapar deseydim minimal yaşamaya gerek kalmazdı.