gençlerin kolay evlenip kolay boşanması

bizzat yeğenim olanlar dahil genç nesilde sıkça gördüğüm durum. ne zaman evlendiler ne zaman boşandılar anlamadık. evlenmekle boşanmak, onlar için follow-unfollow kadar basit bir şey herhalde. şak diye evlenip şak diye boşanıyorlar.

bir insanı daha iyi tanımak için evlenmeden önce aynı evde yaşamak şart. türkiye'de de pek mümkün değil. insanlar da birbirlerinde beğenmedikleri huyları keşfedince hop boşanıyorlar.
mutlu hissetmediğiniz evliliği yürütmeye çalışmaktansa boşanın gitsin. kimse sizden kıymetli değil.

bi kaç ay da tanışıp evlenenlerin yegane sorunu.

evlenmeden önce birbirini yeterince tanımayan çiftlerin ve evlilikleri sağlıklı gitmeyen çiftlerin yaptığı şey. keşke eskiden de bu kadar kolay olsaydı. kendi teyzem ayyaş kocasından sırf millet ne der diye senelerce boşanmadı mesela. yani olması gerekendir.

eskiden insanların boşanması kocaman bir tabu ve ahlahsızlık olarak görüldüğü için şimdi daha sık görülmesi gayet normal bir olay. kadınların hayat standartlarının artması nedeniyle hayat boyu istemedikleri evliliklerini sürdürmeleri olayının azaldığını gösterir.

"evlenmek" çok daha büyük bir meseleydi önceden. üstteki yazarların da dedigi gibi "elalem ne der" kaygısı boşanma kavramını gözlerinde büyütüyordu. eskiden sorun çıkartmamak için ses edilmeyen seylerin büyük sorunlar olduğunu öğrendikçe hâliyle insanlar anlaşamadıkları insanla ömür çürütmek istemiyor.

evlenirken de boşanırken de, kişinin "önce" kendini düşünmesi, koruması gerekir,

bunu hızlı yapması,
içinde bulunduğu durumların kendisi için oluşturduğu mutsuzluğu, huzursuzluğu, tehlikeyi hızlı anlayıp, karar verip uygulaması,

kendine güvendiğini, evlenmeye boşanmaya "gereğinden fazla" anlam yüklemediğini,

önceliğinin kendi sağlığı olduğunu gösterir.

50 sene evli kalan bi insandan şöyle duymuştum: bizim zamanımızda bir şeyler kırıldığı zaman onu tamir etmek için uğraşılırdı. şimdi bir şeyler kırıldığında çöpe atılıyor ve yenisi alınıyor.

sebep sadece bu olmamakla beraber, insanların çok tahammülsüzleşmesi de büyük bi etken.

artık kimsenin eyvallahı yok, elalem ne der diyerek psikolojisini bozacak, belki intihara sürükleyecek evliliklerini gayet aklı başında bir şekilde sonlandırıyorlar. olması gereken de bu. zannımca eski nesil boşanmıyor diyerek onların mutlu olduğunu söylemek yanlıştır. kendi çevremde onlarca mutsuz evlilik inatla sürdürülüyor. evliliği o kadar da kutsallaştırmamak lazım.

boşanmak da evlilik kadar doğal bence. günümüzde gençler bir çırpıda karar veriyorlar evlenmeye, bazıları sosyal medyada bir bekarlığa veda partisi, bir nişan, gelinlik pozu paylaşmak için gaza geliyor biraz da. senaryolar sağlıklı düşünülmüyor, konuşulmuyor. bir elma alırken bile nerede yetiştiğini soruyorsunuz ama bir insanla ömür geçirmeye karar verdiğiniz noktada ailesini, nasıl bir ortamda yetiştiğini bilmiyorsunuz.
bence gençler çabuk boşanıyor evet, ama eskilerin boşanmadan mutsuz, ayrı hayatlar yaşadığı, kadının ekonomik açıdan elinin kolunun bağlı olduğu evlilikler daha mı iyiydi? ( iyi örnekler tenzih edilmiştir).

(bkz: genelleme yapmanın mantıksızlığı)

e kolay çünkü. niye zor olsun ya?

gençlerin kolay evlendiğini yeni öğrenmiş oldum bir garipsedim.bu zamanda hiçbir şey kolay değil ki evlenmek kolay olsun. hadi evlendin diyelim boşanmak o kadar kolay olmamalı.özetle hayat kısa, kuşlar uçuyor insanlar zor..

toplum baskısı, evliliğin olmazsa olmaz algısı ve de bastırılmış cinsellik gençleri erken evliliğe itiyor. ve sanıyorlar ki sevgililiğin aynı evde kalma versiyonuna geçiş yapacaz, tavşan gibi de sevişiriz miss hayalleri. ama duygusal bir kurum olmak dışında evlilik mantığın da devreye girdiği mini bir işletme gibi bir çok konuyu iki kişi anlaşarak dengeyi bozmadan sakin, saygı ve sevgi çerçevesinde çözme prensibine dayanıyor. karşındakinin kalbini sevdiğin kadar mantığını da sevmen ve bunu kanıksaman gerekiyor. ama gel gör ki gençlerin yaşadığı sonucun özeti kazın ayağı öyle değilmiş deyimi. (bkz: 35 yıllık bekardan evlilik ahkamları) *

evlilik üzerine ciddi araştırmalar yapılmalıdır. belki de yapılıyordur bilemiyorum. ama evliliğin kriteri iki insanın anlaşmasından daha fazla olmalıdır. psikologlarca belli seans zorunluluğu yapılmalı ve kişiler bilinçlendirilmelidir. cinselliğin rahat yaşanması için yapılan evlilikler her zaman sorun çıkarmıştır. evlilik sadece cinselliği rahat yaşayabilme anlamına gelmemektedir.

araç olarak kullanıyorlar.

cogu sinf arkadasim evleniyor, ya da hamile. ben anlamiyorum durumlari kötü olanlar bile evleniyor ev nasim gecinecek diye dusunmuyorlar mi hic. hangi ütopyadayiz? ben kendi evimi almadan evlenmeyi dusunmuyorum. koca parasi yemek cok zor bir seydir diye dusunuyorum .

evliliğin ne olduğunun çok da idrak edilemediğini gösteriyor. anladığım kadarıyla kadınlar evliliğe romantik bir eylem ya da kendi evim kendi düzenim diye bakıyor, erkekler ise bir düzenim olsun kafasında. çiftlerin evlenmeden önce uzun uzun evlilikten ne anladıklarını konuşmaları gerek. bir de eve giren para evde kim yaşıyorsa hepsinin rızkıdır. yok erkek parası yemek, yok kadın parası yemek gibi tabirler çok çirkindir. evliliği bu kadar ucuz söylemlerle başka bir duruma çekersiniz. sen onu yaptın ben bunu yaptıma gelecektir evlilik ilişkiniz, yani benlik kaygısı içerisinde olmak neredeyse evliliği bitirmek demektir. her daim söylerim: kadın erkek birlikte güçlüdür. ikisi de birlikte güçlü olduğu kadar tek başlarına güçlü olamazlar. hayat zor zaten birbirinize destek olun, benlik sevdasıyla birbirinize hayatı zulme çevirmeyin.

ülke şartlarını görmeden,birbirlerini yeterince tanımadan (aynı evde yaşamadıklarından) birden iki yabancının aynı eve girmesi sebebiyle yaşanan durumdur.

pandemi döneminde hızlandırılmış karını/kocanı tanıma derslerine maruz kalmış olabilir.