gerekmediğinde özür dileyip gerektiğinde dilememek

saçma davranışları olan tuhaf canlılar olarak insanın belirgin garipliklerinden biri. altında "bu sefer gerçekten sçtım sıvadım" utancı da olabilir. gerçekten gerektiği durumlarda özür dilemek bu yüzden daha bir zor hale gelebilir.

(bkz: mallık)

bende bunun değişik versiyonu mevcut...

sık konuşmadığım, aramızda karşılıklı mesafe olan biri hastalanınca * yakın hissetmiyorsam *arayamıyorum.
hoş arayınca da ne diyeceğim onu bilemiyorum. yapay geliyor bu durum.
ben seni bir kere aramadım ne oldu da arıyorum? sonra o kişi daha da hastalanıyor; bu sefer de önce arayamadım şimdi hiç arayamam diye utançla arayamıyorum.
ardından bu hasta vefat ediyor; öldü simdi ben bunu hastayken aramadım ki ölünce mi arıyorum yani ,diye tuhaf düşünceler silsilesi içinde arayamadıkça arayamıyorum.
varsa bir tanrı belâmı versin. bu yersiz utangaç yapımdan nefret ediyorum.