göbek atarak kar yağışını kutlayan gençler

insanlarda şaşırdı artık, mutlu olmak için her şeyi sebep olarak kullanır olduk.


balkanlar üzerinden gelen soğuk ve yağışlı hava dün gece, hamzebeyli sınırkapısı'ndan edirne'den ülkeye giriş yaptı. kurak geçen yılın ardından kar yağışına sevinen edirneliler 9/8'lik ritimde çalan müzikle göbek atarak kar yağışı sevinci yaşadılar.

video ve haber için buradan

göbek atılacak daha mantıklı bir sebep bulunmamasındandır.

sarar.

gelin burada* yaşayın o zaman görürüm ben sizin kar sevdanızı dedirten durum.

trakya insanının kaynayan kanından, yaşam sevgisinden kaynaklanan bir durumdur.

ıstanbullu vatandaşında kar yağması sonucunda verebileceği tepkidir.nerede o eskiiiiiiiiiii bembeyaz görüntü o kar yağışının verdiği sessizlik kar üzerinde yürürken çıkan kart kurt sesleri özledik be.

mutlu olan insanların mutluluğu içtenlikle içlerinden geldikleri gibi yaşamaları.
ne güzel mutluluk, mutluluğunu dile getirmek , paylaşmak .
daha ne olsun ?

özendim. açıkçası ne zaman bu kadar şevkle bir şeylere sevinmiştim hatırlamıyorum. büyüdükçe heyecanlarının azalacak olmasına üzüldüm. büyüdükçe mutluluğumun azalmasına üzüldüm.
bir insanın kimseye zarar vermeden herhangi bir şeye sevinebilmesinden daha güzel ne olabilir ki? bir kelebeğe, bir kar tanesine, bir kitaptaki bir satıra sevinmek kadar masumane ne olabilir ki?

amatör hava sitelerini takip etmeyi seviyorum. bu sene, uzun yıllar ortalamasının sadece yarım derece üzerinde bir kasım ayı geçirmişiz. geçen sene hava bir 4-5 derece daha sıcakmış yanlış hatırlamıyorsam. pandemiden midir nedir, belki de atmosfere nefes aldırmışızdır biraz, istanbul'a beklenen kar da gelir ne dersiniz?

(bkz: 9/8'lik ritim)

bu seneye kadar antalya'da yaşıyordum. ilk defa kar yağışına şahit oldum. benim gibiler için büyük mutluluk kaynağıdır. hem ne var küçük şeylerden mutlu olunabiliyorsa?

ee ne yapsın gençler, bedava etkinlik ne kaldı ki başka. biraz daha küresel ısınma artsın kar vergisi geleceğmiş öyle diyorlar, hedef 2023. dombra alıyım bir tık.

canım trakyamın canım insanı küçücük şeylerden taşı sıkar, mutluluk çıkarır. ne mutlu.

corona'da evde oturmaktan sıkılan gençlerdir. bırakınız göbek atsınlar. mutlu insanlara ihtiyacımız var.

o sırada, kadıköy'de sokakta yaşayan 65 yaşındaki sami babacan donarak ölüyordu.

kar geldiğinden ber kar polisliği başladı ben artık anlam veremiyorum. ne yapalım yukarı bakıp allah'ım yağdırmasana diyip bağıralım mı? kar kış gibi şeyleri çok severim ben, her gördüğümde de ilk kez görmüş gibi sevinirim ardından da suratım asılır. soğukta kalan insanlar hayvanlar gelir aklıma ve suçluluk hissederim. ama bu senin benim suçumuz değil. soğuktan insan ölüyor kar yağışına sevinme demek su içme susuzluktan insanlar ölüyor demekten farklı değildir. doğanın kanununu değiştiremeyeceğimize göre kar yağışına ve bir grup gence değil sokakta insanları hayvanları evsiz barksız bırakan devletimize sitem edebiliriz mesela. elinde her gücü bulundurup da oturup izleyenlere değil de bir grup fukaraya sinirlenmek çok iki yüzlüce. sadece söylüyorum.

küresel ısınma çocuklarıdır. normaldir, abartmamak gerekir. zaten onu yapmayın, şunu yapmayın derken ne yapacağımızı şaşırdık.

ne yazık ki istanbul'da göbek atmalik durum olmuyor. trafik kaos tam zor bir şehir haline geliyor.

bir ankaralı olarak yaşadığım semtte karların biriktiği tepede hüseyin kağıt eşliğinde kaşık oynandığını gördüğüm için beni şaşırtmayan hadise.

bu başlık aklıma geçen sene yaşadığım bir olayı getirdi. benim vize sınavımın olduğu bir gün kar yağmıştı ağaçların etrafında kar birikmiş biraz. sınava giderken 5 10 kişi karın etrafına doluşmuş karın nasıl bir şey olduğunu inceliyorlardı türkiyeli değillerdi ve hayatlarında ilk kez kar görmüşlerdi.