gözüne girmek istenilen kişi

hiç kimse. kula minnet eylemem.

sadece ezik insanların tenezzül edeceği bir şey.

gözüne girmek isteyip efor sarfedeceğim tek kişi annemdir, onun dışında kimseyi memnun etmek için uğraşmam

onaylamasa, sevgisini, ilgisini göstermese öleceğinizi sandığınız kişidir. bu, belki abartılı gelebilir ama insan, çocuk modundayken gerçekten de öyle hisseder. çocukken hep annenin ya da babanın gözüne girmeye çalışmak normaldir ama yetişkin biri, hiç kimsenin gözüne girmek için çabalamamalı. hiç kimseyi bu kadar gözünüzde büyütmeyin. siz onun gözüne girmek için çabaladıkça, o da bunu bildiği için sizi onaylamayarak kontrol etmeye başlayacak; sevgisini esirgeyerek kendine bağımlı yapacak ve sonra bir bakacaksınız ki, hayatınızın direksiyonunda o kişi var ve siz kendi hayatınızda bir figüransınız, başrolü ona kaptırmışsınız, geçmişler olsun o saatten sonra...

insanı bu hayatta en çok yıpratan kişi.

söyleyeceği bir olumlu cümleye muhtaç olduğunuz kişinin sizi en çok yerden yere vuran kişi olması sahiden çok ironik bir detay.

olmaz olsun öyle bir kişi.
yine de ayağına değen taştan bile hesap sorulası bir kişi.
öyle de bir kişi.

hiç kimsenin gözüne girmek adına çabalamadığım için herhangi birinin gözünden düşmek de canımı acıtmaz.

beğenilmek, takdir edilmek vs. kötü şeyler demiyorum ama bunlar kendiliğinden olursa güzel bence. yani böyle şeyler için çabalamak, şekilden şekle girmek, rol yapmak falan bana absürt geliyor.

o görmedikten sonra dünya aleme girsem ne yazar...

gözüne girmenizi istemeyen kişi her halükarda bir açık bulacak, özgüveninizi düşürecektir. siz şaklaban da olsanız hiçbir zaman hiçbir şey yetmez. bu da değersiz ve yetersiz hissetmenize sebep olur. bu yüzden sizi sevecek, ilginize layık kişilerle olmanız dileğiyle.

yok oyle biri