gün kaçıyor hissinin yarattığı telaş ve panik

aynı zamanda istediğini yaşamaya engel olan duygulardır.
gün çok güzel mutlaka günü yaşamalı, hissetmeli, güzel değerlendirdiğime inanmalıyım. hava güzelse doyana kadar teneffüs etmeliyim duygusudur.

genelde güneş batmaya yakın, ulan bugün de bi b.k yapamadık iyi mi. diye üzülmekle neticelenir.

offf abi hava çoook güzel, içime içime doldurmalı, avucumun içine almalıyım şimdi şu gökyüzünü. dayanamıyom böyle güzel havalara. hiçbir şey düşünemiyorum.

çalışan için anlamsız duygudur, o gün daha başlamadan kaçmıştır zaten.

akıllara ibrahim tatlıses'i getirmektedir.
ne kadar anlayışsızsınız ya.

sürekli bir şeyleri ertelemeyi bırakınca otomatikman çözülür.

esasen üzerine düşünülmeli önce bu sorunsalın. yani gün nasıl yaşanır, ne yaptığımda kendimi günü kaçırmamış sayabilirim? şeklinde kişinin kendinden beklentilerini bilmesi anlaması lazım önce. kimisi için sağlıklı bir aktivite yapmak kimisi için kültürel bir aktivite yapmaktır. çok büyük şeyler midir senin için yoksa ufak rutinler midir? bunun belirlenmesi ve kabullenilmesi lazım. ben misal günde 1 saat kitap okumuşsam o günü yaşanmış sayıyorum. yürüyüş yapmışsam ya da sevdiklerimle vakit geçirmişsem. falan filan.

pelin dilara çolak'ın konuyla ilgili olduğunu düşündüğüm bir videosu aklıma geldi, paylaşıyorum.

uyumazsanız hayat kaçmaz. #iyibilgi

jack london'un ''burning daylight/yanan gün'' romanın da ki kahramanın lakabıdır

yanan gün aşşaa yanan gün yukarı

herif sabahın köründe yaşadıkları şantiye gibi yerde ki insanları 'günü yakıyorsunuz kalkıın' diyerek uyandıran bir tipitiptir