günahı kadar sevmemek

anlamını zamanında şu şekilde anladığım deyimdir:

günah olan bazı şeyleri yapmak zevk verir filan ama sonucunda günahların yaptırımı vardır ve hoş değillerdir.

işte, bir insanı günahın kadar sevmiyorsan o günaha sahip olmayı umursamayacak kadar sevmiyorsundur.

günaha sahip olmak aşırı kötü bir şey -hadi diyelim ki ucunda cehennem var- ama o kişiye katlanmaya çalışmak cehennemden de kötü.

seni sevmektense cayır cayır yanarım, demek.

hayatımda bu çeşit bir insana sahip olduğumu fark edince anladım bunu ve anladığımı açıkladım. yazdıktan sonra da şunu fark ettim: kimseden bu kadar nefret etmemeliyim.

nefret belki gerekli bir duygu, ama kişinin kendisine zarar vermeyi amaçlamamalı. daha çok kişiyi korumaya yönelik olmalı; nefret edersin ve uzak durursun. uzak duramıyorsan mı? bir psikoloğu* dinlemiştim, zihninde kimsenin bilmediği, ulaşamayacağı bir alan yarat diyordu. ben o alanların da nasıl solduğunu biliyorum. pes etmeyeceksin işte, başka ne olacağdı?

not: günah, burada çeşitli anlamlarda kullanılacabilecek metoforik bir kelime. gerçek anlamında da anlaşılabilir tabii.

ben bazı günahlarımı kendimden çok seviyorum.

kafamda "malum kişiden mi söz ediyoruz?" şeklinde bir soru işareti oluşturan başlıktır.