gündüz umrunda olmayan şeylerin gece ağlatması

gündüz de umrundadır da, gündüz ağlayamıyordur garibim.*

gündüz iş güç derken gülmeye bile vakit bulamıyoruz, geceler ise biraz daha sakindir ve en olmadık şeyler aklına gelir, ağlarsın.

doktora gidin kalp ağrısına ilaç veriyor (bkz: parol)

neyse ki diğer insanlar da yaşıyormuş, sorun bende değil dedirten başlık.

geceleri duygusal olarak daha fazla savunmasız hale gelinmesinden dolayı gündüz umrunda olmayan şeylerin geceleri ağlatması muhtemel bi sonuç. iş güç derken ağzına s*çsalar da koşuşturmadan kafa yoramıyorsun olan bitene. ama gece olunca "lan o niye öyle oldu, bu niye böyle söyledi ki şimdi" diye sorup sabaha kadar kendi kendini yiyip bitiriyorsun. anasını satıyım bi de yaşadığın tüm kötü olayların (tee seneler öncesinde yaşanan şeyler de dahil buna) hepsinin geceleri birden üzerine üşüşmesi iğrenç bi durum. ardı ardına açılıyo sekmeler. çarpı tuşu da yok ki kapatasın.. öküzün trene baktığı gibi tavanla bakışıp sabaha karşı yanaklarından süzülen yaşlarla tamam diyosun yine lanet olası güneşim doğdu.