güne neyzen tevfik'ten bir şiir bırak

deli gönül neyi özler durursun
acınacak dostun cananın mı var

dünya yansa yorganın yok içinde
harab olmuş evin dükkanın mı var

çal nayını ferahnakte ver karar
götün nazır kulağın müsteşar

kumda oyna çöp batmasın aşikar
düşünecek senin zamanın mı var

kendi cihanda bak sen keyfine
kulak asma halkın hayfa hayfine

tamburuna kemanına define
sen de katıl neyde noksanın mı var

şu kırk yıldır senin daran alındı
suratına yüz bin kara çalındı

nasıl olsa bu bokluğa dalındı
neyzenden de büyük isyanın mı var

felek şiiri gelsin mi?

yamansın her zaman aldattın beni,
kâh düşürdün kâhi kaldırdın felek!
mecnun'sun diyerek leylâ peşinden,
ıssız vâdilere saldırdın felek!

rehbersin dedin ben ise kördüm,
elimle başıma çok çorap ördüm.
kendimi bıraktım âlemi gördüm,
hesapsız günahlar aldırdın felek!

şifadır dedin zehir tatdırdın,
gençliğin okunu boşa attırdın,
körlerin yurdunda ayna sattırdın,
çıkmaz sokaklara daldırdın felek!

barışmadı gönlüm merd ile zenle,
ne bir iş bilenle, ne boş gezenle
hicran köşesinde bozuk düzenle,
neyzen'e her telden çaldırdın felek!

sahra-i cedid 1913

kime sordumsa seni doğru cevap vermediler;
kimi alçak, kimi hırsız, kimi deyyus! dediler.
künyeni almak için, partiye ettim telefon:
bizdeki kayda göre, şimdi o mebus dediler!.

daha meydan var iken,
dizginin canbaz elinde neyzen!
girmedim ya kapısından baktım,
cennet'i at pazarı sandım ben

mecnun şiiri tabi ki ama buraya yazamam.

işgaldeki hali sakın unutma,
atatürk’e dil uzatma sebepsiz !
sen anandan yine çıkardın ama,
baban kimdir bilmezdin şerefsiz !

deli gönül, neyi özler durursun?
acınacak dostun, cananın mı var?
dünya yansa yorganın yok içinde,
harap olmuş evin, dükkânın mı var?

neyzen tevfik, namıdiğer tevfik kolaylı. kendisi sivri dili ve rakı içmesiyle tanınır. doğumu 1879, ölümü 1953 . 74 yıl yaşamış neyzen tevfik. ancak 2.4 ton rakıyı 1.nci dünya savaşının başlarına kadar içmiş. kendisi ile ilgili şöyle bir makale de mevcut ;
makale

"düşeli derd-i firâkın ile sevdâya mey’e
müptelâyım, deliyim, sinmişim esrâr-ı ney’e
feleğin kahpe başında paralansın parası,
ben güzel sevmeye geldim, değil ekmek yemeye."

neyzen tevfik

ekmek herkese yetecekti aslında
tarlaya karga dadandı,
ambara fare,
fırına hırsız,
memlekete harami.
geldikleri gibi gitmediler
kimi itini bıraktı, kimi bitini,
kimi de picini.
yoksa bu kadar şerefsizin bizden olması mümkün değil.

neyzen tevfik