günümüz evlilikleri neden yürümüyor sorunsalı

çok basit bir cevabı var. bencillik ve saygısızlık. evlilikte bu iki şey varsa sevgi de o evi terk ediyor. sevgi olmayan yer de ev olmaktan, aile olmaktan çıkıyor. aile olamayan çiftler de ister istemez boşanıyor.

(bkz: sevgiliyle açık ilişkiye evrilmek) bi denesinler ya deneyenler mutluymuş bak anlatıyolar.

yürüme amaçlı yapılmaması. evlilik de şu yüzyılın modası ve resmen insanlar modaya uymak için evleniyor. e haliyle de sonunda boşanıyor bu da avukatlara yarıyor. boşanın arkadaşlar evlenip evlenip boşanında azıcık da bizim yüzümüz gülsün.

huysuz ihtiyarcılık yapma zamanı geldi.
ilişki denen şeyin hep mutluluk getiren olgu olduğunu sanarlar. küçücük sıkıntı çıktığı anda "denizde daha çok balık var, neden birisine takılı kalayım ki" diye düşünmeye başlarlar. karşı cinsi balık yerine koyan bu garip varlıklar haksız değildir. "siz başaramıyorsunuz!" demek gerezsizdir, çünkü insan doğasında uzun ömürlü ilişkiler yokken birinden bunu nasıl beklersin ki. evet, huzurlu ve rahat ilişkiye uygun insanlar vardır, ama herkesin onlardan olmasını beklemek de anlamsızdır.
günümüz evlilikleri neden ilerlemiyor sorunsalı sorunsal değildir. sorun şu;
neden ilişkiye uygun olmayanlar kendilerini tanımayıp başkalarını üzmeye devam ediyorlar. "ben uzun ilişki adamı değilim" demek çok mu zor. kendilerden haberleri bile yok, bir de gelmişler sevgi peşindeler.

kadınların ekonomik özgürlüklerini kazanmasıyla eski günlerdeki gibi sağlıksız ilişkileri sürdürmek zorunda olmamaları bir sebeptir.

tüketim toplumu.
her şeyi süratle tüketiyoruz ki yenisine geçebilelim. insanları kıyaslıyor, daha iyi olamayınca yargılıyoruz...
evlilik olsun ya da olmasın, ilişkiden de önce kendine değer veren, yalnızken mutlu olabilen, bireysel olarak kendini yetiştirmiş insanların mutlu ise devam etmesi, mutsuz ise devam etmemesi gayet olağandır, olması gerekendir. bir yastıkta kocama zırvası yüzünden birbirinin hayatını karartan insanlar olmamalı, ayrılığı yanlış ya da geçimsizlik ölçütü saymamalıyız.
neden yürümüyor?
kadınlar da erkekler de tahammülsüzleşti.
ayrılma opsiyonu yaygınlaştı.
ekmeğini eline almış kadın karın tokluğuna mutsuzluğu seçmemeye başladı.
- bunlara ek olarak düzenin bozulması, aile kavramının içinin boşalması konuları var. ki hiç göz ardı edilemeyecek şeyler.

temel olarak evliliğe zorla itilen insanların aile baskısı altında henüz tanıyamadıgı, sevmediği bir insanla evleniyor olması başlıca bir sebep olabilir. başka bir sebep olarak ise güven durumunun ve saygının ortadan kalkması, karşıdaki insanı ciddiye almaması birbirinden uzaklaşmalarına ve evliliğin sone ermesine neden oluyor olabilir.

evlilik olmasaydı boşanma da olmazdı.

üzgünüm ama son yıllarda evlilik de bir modaydı, bir sektördü ve gerek maddi gerek sosyal şartlardan ötürü modası geçecek bir durum artık. insanlar daha kendilerini tanımadan afedersiniz g*tünün b*kuyla evlilik gibi ciddi bir müesseseye adım atıyor ve çoğu hüsranla sonuçlanıyor. genç yaşta maddi manevi kaldıramayacakları yüklerin altına giriyor. sevgililik gibi el ele gezip laylaylom yaşamaya benzemiyor. eşinizin, çocuğunuzun sorumluluğunu alabilmek kolay değil. işin içine aileler de giriyor ve bambaşka bir dünyaya adım atıyorsunuz. toplum baskısı, sevap-günah boyutundan önce kendinizi tanıyın, her birey evliliğe uygun olacak diye bir şey yok.

herkes sevilmek istiyor herkes. kimse ben de azıcık seveyim demiyor. bu yani sebep. ben ben ben.

ilişkiler aşırı basitleşti haliyle evliliklerde öyle çokta şey yapmamak lazım

not:bekarvemutluspor

yürümediği nerden çıkarıldı onu anlamadım. sadece boşanmak halk içinde normalleşti. ikisi farklı şwy bence. ama evliliği yürütmek zorlaştı bu doğru.çünkü internet yüzünden aldatmalar çoğalmıştır.

sosyal medyanın bu duruma çok katkısı olduğunu düşünüyorum. çiftler, partner açısından çok seçeneğe sahipler. sosyal medyada görülen kişileri, eşlerine tercih edebiliyorlar. ayrıca eşlerin "telefonla çok vakit geçirmesi" ve "internette uzun süreler harcaması" boşanma oranlarının artış sebeplerinden birkaçıdır.

kimse birbirine denk ve eşit değil. o sebeple kafa olarak aynı noktada, durumda ve mesafede değiller. kafalar ayrı çalıyor, ayrı çalışıyor yani, bu da bir yere kadar sürdürülebiliyor.

evet belki insanlar daha sabırsız daha saygısız vs. vs. oldular fakat bir de şöyle bakmak lazım eskiden boşanmak o kadar da kolay değildi ve evlilikler mutsuz olmasına rağmen devam ediyordu bu da daha iyi nesiller yerine daha sorunlu çocukluklara sebep oluyordu. ama şuan boşanmış bir çiftin tek çocuğu olarak konuşmam gerekirse iyi ki de boşanmışlar derim.üstelik şiddet olan bir aile değildi sadece bir arada kalması iyi olmayan ebeveynlerin çocuğuydum ve bunu başta anlamak mümkün olmuyor elbette.sıkıntılar yaşanıyor boşanmak bu devirde özellikle bir kadın için hiç kolay değil ama yinede şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki boşanmasalardı şimdikinin 10 katı mental soruna maruz kalırdım.yani demek istediğim boşanmak için çok vahim sebeplere ihtiyaç yok.durduk yere boşanın demiyorum tabiki ama o evde mutsuzsanız kimseye daha fazla acı çektirmeden bitirin bence.daha çok bekleyince daha büyük problemler oluyor.kaldı ki evliliğin içini doldurmak erilleştirmektir evlilik sadece kanunen işlerin yoluna girmesi açısından atılan bir imzadır ve bu imzayı atmadan da sevdiğiniz insanla bir ömür geçirebilirsiniz.ya da o imzayı atmanız olayları birden ciddileştirmez en azından duygusal olarak.bir insanla bir hayat geçirmeye bir imza neden olmamalı.evliliğin içini dolduralım derken sevginin içini boşaltmayın bence.

bence en büyük sorunlardan para politikları. şimdi ne alaka demeyin lütfen; sürekli gerileyen türk lirasına karşın asla artmayan maaşlara sahibiz. gelirin belli bir seviyede kalması çift arasındaki huzuru direkt etkiliyor bence. paranız olmadığı için arada bir fancy bir yerde yemek yemezseniz örneğin, ilişkideki "heyecan" biter diyolla.

secim paradoksu olabilir.
secme sansimiz nekadar fazlaysa, opsiyonlar nekadar fazlaysa aklimiz surekli diger opsiyonlarda olacaktir.
acaba digeri daha mi iyiydi, onu mu secseydim diye dusunup dururuz.
bir de dogru insan diye dunyanin en sacma olgusu var, ve bu her filmde islenip duruyor. yalanin onde gideni.
ınsanlar dogru insan, dogru insan diye kafasi kesik tavuk gibi etrafta kosturup duruyor.
beraber olmayi sectigi insanla problem yasamaya basladiysa aklina gelen ilk sey acaba dogru insan bu degil mi? acaba digeri miydi? diye dusunmeye basliyor, bu noktada zaten gecmis olsun.
karsimizdaki insani dogru mu yanlis mi diye etiketlemeden once kendimiz nekadar dogruyuz bir de buna bakmak lazim. evlilik sonucta uzun bir yol arkadasligi, ve fedekarlik gerektiren bir muessese. ınsan yasadigi sorunlarda ilk once aynaya bakmayip sucluyu disarida aramaya devam ettikce bir adim ilerleyemez.

prens ve prenses gibi yetiştirilmeyle alakalı en başta. özenti olmak elde olanın kıymetini bilmemek , tahammül etmemek ve zıtlaşmak . liste uzar gider ...

dayandığı temel evlilik olduğu için, evlenmek için evlenince evlendikten sonra boşanılıyor tabi. evliliği bir araç olarak görüp sevgi, hayatı paylaşmak, anlamak ve anlaşılmak gibi soyut ve anlamlı değer yargılarını temel almak gerekiyor.

sosyal medyanın da etkisiyle çok fazla beklentiye girmek, benim neyim eksik düşüncesi.ama parasız aşk olmaz o da doğru, herşey para da değil.