günün alakasız bir dakikasında sınıfa giren bağımsız çocuk

her okulda, her sınıfta en az bir adet bulunan bir çocuktur. sanki özellikle serpiştirilmiştir sınıflara. kendine hastır, gariptir, bağımsızdır. ilk ders başlar ve sınıfa kimin geldiği, kimin gelmediği az çok bellidir. bir kısım öğrenci ilk derse geç kalabilir ulaşım sorunlarından mütevellit, fakat ilk dersin sonuna gelinince o günkü sınıf mevcudu az çok bellidir. bir süre sonra, yani ikinci üçüncü dersler gelip çatınca artık kimin sınıfa gelip gelmediği gündemden düşer, unutulur.

işte tam öyle sanılırken, üçüncü dersin ortasındayken, fizik dersi işlenip tüm öğrenciler hocaya odaklanmışken "tak tak tak" sesi gelir ve bağımsız arkadaşımız sınıfa girer. o kadar alakâsız olur ki bu, hani belli bir yerden sonra gelmemen lazım çünkü ders akmış gidiyor. bunun bir de gitmesi var. iki ders için mi geliyorsun yani :) bir de öyle bir havası vardır ki gelirken, sanki gün boyunca sınıftaymış da 2 dakika lavaboya gidip gelmiş gibidir. kendimizi sorgularız, acaba ders saati şimdi mi başlıyordu? sınıfça ve öğretmen kadrosunca bir erken geliş yanılgısına mı düşüldü diye beyin fırtınasına gireriz. öyle bir özgüvendir yani.

bir yandan da severim bu tavrı. kişinin bulunduğu ortamdan, şartlardan, kişilerden ve onların olası tepkilerinden izole olmuş hâlidir bu. özgüvendir, ışıltıdır, dik duruştur. severim, sayarım bu hâli. geç geledur çocuk.