güvende hissetmek için hiç kimseye güvenmemek

kişinin insanlara olan güvenini sarsacak tecrübeleri deneyimlemesi sonucunda daha az hayal kırıklığına ve duygu istismarına uğramak için sıkıca tutunduğu paradoks.

hayatında daha sağlıklı ilişkiler kurması için psikoloğa gitmesi gereken insan.

zamanla şüphe duygusunun esiri olur.

işte yaşadığım tamda bu. gerekirse yalnoz bile ölebilirim ama güvende olurum. paranoyak olduğunu fark ettikçe zihnim hayatta tutacak beni diye rahatlıyorsun. bir nevi hayatta kalma içgüdüsü.

insanı çok yoran ve zorlayan, bazı durumlarda içinden çıkılamaz raddelere gelebilen ruh hali. gerçekten bu konuda psikolojik desteğin şart olduğu anlar olabiliyor. paranoyaklık noktasına ulaşmadan o desteğe ulaşmak en iyisi olacaktır. lakin yine de insanlara güven eşiğinin düşük olmasından yanayım. en benim diyen insanlar bile beklemediğiniz ya da ona yakıştıramadığınız hatalar yapar, yapmıştır ve yapacaktır da; çünkü hepimiz insanız ve her zaman, her koşulda doğru olduğunu bilsek bile doğru olanı yapmıyoruz ya da yapamıyoruz. tanıdıklarımıza bile güven konusunda temkinli yaklaşmamız gereken şu zamanda, tanımadığımız insanlara güveni, hiç güvenmemek noktasında tutmak bana göre doğrudur; lakin insan sosyal bir varlık ve bazen gülümsemek bile asgari derecede güven istiyor.

bu paranoyaklıkla ilgili bir mesele değil. ben de bu grubun içindeyim. bugün bazı konulardan en yakınınız bile olsa birilerine bahsettiğinizde başkalarının ağzından duyabiliyorsunuz. ya da birkaç yıl veya ay sonra bir yerde suratınıza vurabiliyorlar. bu yüzden kimseye güvenmem. benim için önemli olabilecek, aleyhimde kullanılabilecek ya da başkalarının bilmemesi gereken şeyleri kimseye söylemem. bu konuda da allah kadar tartışılmaz ve haklıyım.

yanlış kişiye aşırı güvenmekle sonuçlanabilecek bir hatadır. yalnızca insanlara hata payı bırakın yeter.

güvenin ne kadar tek taraflı bir şey olduğunu bilmiyorum, bence güvenmiyorum demekle olacak iş değil. karşındaki sana güven veriyorsa ister istemez güvenirsin ama tabi ki normal şartlar altında.

güvende hissetmekten çok kendini korumak için yapılır. kimseye gereğinden fazla güvenmem, güvenemiyorum ama güvende de hissetmiyorum. bazen bu paranoyaklık derecesinde olabiliyor. elimde değil sürekli temkinli hareket etmek ve hep bir adım geride durma ihtiyacı hissediyorum. bu güveni çok cok nadirde olsa hissettiğim kişiler var, onların yanında olmaktan aşırı aşırı huzur duyuyorum. kimseye güvenmeden yaşamak korkunç. en azından doğru kişiye güvenmek gerekiyor diye düşünüyorum. çok zor da olsa.

bu durumun içindeyim bir de bunun mutsuz olacağı için kendini çok kaptırmama versiyonu var

herkesin insan olduğunu, sizi yaralayabilecegini unutmadiginiz ve yeteri kadar guvendiginiz zaman aşılıyor zamanla.

10/10 hareket.

çiğ süt emmiş insanoğlu, ne kadınına ne erkeğine, dostuna postuna kimseye güvenmem.

herkes menfaatine göre hareket eder bu hayatta. sırtını yaslamaya inan olmaz.

hiç kimse içine kendisi de gireceği için sıkıntılı durumdur. kendine güveneydi iyiydi.