güvende hissetmemek

çünkü yanında güvende hissedecek hiç kimsenin olmaması...

hem bireysel olarak hem de bir ilişki içinde insanı yiyip bitiren bir his.
güvende hissetmek yemek içmek kadar önemli bir ihtiyaç bence. güvende hissetmediğimiz her an daha da kabuğumuza çekiliyoruz daha da kapatıyoruz kendimizi dışarıya ve böylece daha da yalnızlaşıyoruz.
kalabalıklar içinde yalnız hissetmenin en büyük nedeni budur belki de, her şeyden biraz olsa yetinebiliriz ama emin olmadığımız güven duygusuyla asla kendimizi rahat hissedemeyiz.

yerden 5 metre yukarıya gerilmiş bir ip var ve onun üzerinde yürüyormuşum gibi hissettiğim zamanlar oldu. varoluşsal krizle paralel giden bir hissiyat. genel olarak 20 lerin başlarında hayatı idrak etmeye başlayınca - elbette buna çaba harcadıysa- ortaya çıktığının kanısındayım. anksiyeteye sebep olur. çok zordur , sonra alışılır. bana oldukça güven veren ailemi de devamlı görüyordum yani kişilere bağlı ortaya çıkan bir durum olduğunu düşünmüyorum. biraz beyni olağandan çıkarıp uçlarından yakmakla alakalı. insana has bir sosyalizasyon biçimi. buz gibi bir kaya ve sen.

ınsanı yıpratır.

beni yıpratan şey.

güvende hissetmeyen biri güvende hissedebilir ancak. demek istediğimi anlatabiliyor muyum? hasta olan biri sağlıklı olabilir ancak, sağlıklı olan biri hasta olabilir ancak. güvende hissetmemeniz güvende hissedebileceğinizin en büyük delilidir.