güvenin tamir edilebilir bir şey olmaması

tamir olmayan güven değildir. affetmeyen insan egosu tamir olmaz
insan beşer bazen şaşar demişler hangi hatayı neye göre tamir etmiyoruz? yoksa toplumun itelediği o yüksek egomuzdan dolayı "asla affetmeyeceğim seni" triplerine giriyoruz?
hepimiz rahatız değil mi sevgililer için bir sürü alternatifimiz var, sonuçta zaman ve toplum bunu yeterince normalleştirdi hatta çok sevgilin varsa çapkın falan gibi ünvanların da oluyor.
arkadaşlıklarda öyle dimi etrafınıza bakın hayatında arkadaşları ile maddi, elle tutulur gözle gürülür bir şeyi paylaşmayan kim varsa işte o kişi "o bana yanlış yaptı artık onu affedemem" diyor.
zamanın gereksinimi işte her şeyi aşırı hızlı elde edince bişeyin kıymetini bilmiyoruz sonra kişisel gelişim kitaplarının aşıladığı egoları yaşıyoruz ki kişisel gelişim kitapları da ondan sonra süper ego diye tanımlıyor bunu.

bozuk telefonu tamirciye götürmeye korkmak gibi de düşünülebilir.

çiviyi bir tahtaya çaktığını düşün sonra söktün. o tahtada bir yer kaldı değil mi? evet o işte eskisi gibi olmayacak şeyler demek.

edilemez. olmadığı biri gibi davranan, tekinsizlere yeniden güvenilemez. işin tadı bir kere kaçtı mı geçmiş olsun.

güvenin en güzel yanı da bu işte. bir kere güvenin boşa çıkınca septik (şüpheci) oluyorsun, akıllanıyorsun.

güven bardak gibidir, kırıldı mı, çok uğraşıp tamir etsen bile asla eskisi gibi olmayacak, bir yerinden mutlaka kaçak yapacaktır.

o yüzden kırmıycaksın bardağı !!...

haa, istemeden kolun çarpmıştır ve bardak kırılmıştır...o bile aynı şeydir, o şekilde bile güven hissini kaybettiysen, onu da tam olarak tamir edemezsin. bir "acaba" hep olur.

ınsanlar hep (hep!!) sicil tutar, bunu herkes tutar, bakma---> annen bile tutar !! <--- birinin sicilinde bir "leke" varsa, o leke orada kalır!!

bu böyledir, zaten hayat bu sicili bozulmuşlardan kaçıp, daha temiz sicilli insanlar arayışından ibarettir de bi yerde...

kırılmamış, "sağlam" bardak, ona verileni - döküleni- en iyi tutan bardaktır !!