güzel başlayan günün kötü bitmesi

bugünümün bir anası olsaydı ağlardı.*

aç bir müzik ver son sesi ve dal uykuya

insanın tüm yaşam enerjisini sömüren olay. bir de gün kötüleşmeye nispeten erken saatlerde başlıyorsa o günü kurtarmanın yolunu bulamıyorum. ne kadar enerjimi yükseltmeye çalışsam da olmuyor.

15 günlüğüne eğitim için geldiğim (bkz: giresun)dayım. güzel, serin bir hava var. kuşlar cıvıldıyor ve sokaklar yeni yeni dolmaya başlamış insanlarla. işlerine gidiyorlar.
her zaman gittiğim kafeme geldim. orta şekerli türk kahvemi söyledim. (bkz: nazende sevgilim) çalıyor böyle ince ince. sigaramı yakıp kahvemi yudumlamaya başladım. manyak bir (bkz: feng shui) oluştu ortamda, off nasıl keyifliyim...
sokağın girişinde bir kalabalık oluştu birden. askerler, polisler (bkz: hitman)kılıklı özel korumalar vs..
içimden "bir halk adamı!" geliyor muhakkak ama kim dedim.
kalabalık artmaya başladı. hiç de güzel olmayan bir ses insanlara günaydın diyor, konuşmaya çalışıyor.
o kalabalık oturduğum kafeye yaklaştı yavaş yavaş ve birden içinden iç işleri bakanı sayın (bkz: süleyman soylu) çıktı.
tak! elini uzattı günaydın dedi. nasılsınız dedi. teşekkür ederim iyiyim demek zorunda kaldım, şimdi silivri uzak yer kim gidecek hem annem de çok üzülür diye düşünerek.
o sırada kafe çalışanı imdadıma yetişti. ufukta görününce kendisi, hazret hemen hanımefendi ye kolay gelsin hayırlı işler dedi. biraz sohbet ettiler beni ortalarında bırakarak ve beyefendi yavaşça uzaklaştı sonra, üzerinde ki kara bulutları da yanına alarak.
beni kurtardığı için fedakar kafe çalışanı hanımefendiye sonsuz minnetlerimi sundum ve şu anda da düşünüyorum ben şimdi ne yapacağım?
bu travmayı nasıl atlatacağım? bunlar çıkıyor diye ben 15 yıldır televizyon izlemiyorum. şaaak diye karşıma geldi adam!
rahmetli büyük annem "sevmediğin ot burnunun dibinde biter oğlum derdi"
tanrım!
ne kadar da haklıymış.

meymenetsizin biri ile karşılaştığınızda delalet eder.

niye yahu?! neden?

yalan yok. günüm mükemmeldi. gırgır şamata geçti gitti. çok da eğlendik. hatta bitince bile az biraz üzüldük ama şimdi hiçbir neden yokken berbat hissediyorum. ne bu murphy kanunları falan mı? her ne zıkkımsa benden uzak dursun yav.

sıkça yaşadığım kötü bir durum.

hep bir terslik çıkıyor.

bugün bana bundan oldu... çok güzeldik, şen şakraktık ve akşama doğru bir kötü haber. ama öyle böyle değil. her insanı üzecek türden.