güzel insanların acı çekmemesi

elbette çekiyorlardır birkaç dakika, ama eski hayatlarına daha çabuk döndüklerini, acılarının, depresyonlarının, diğer insanlardan daha kısa sürdüğünü düşünüyorum.

bir ödülle doğarak, zaten neden böyleyim diye sorgulamak eziyetinden kurtuluyorlar, sevdikleri insanlarla beraberler, çünkü güzeller. seçme lüksleri var.
aşk acısı çekmiyorlar, çünkü yalnız değiller. hayatları boyu yanlarında o güzelliğin, yakışıklılığın gölgesinde olmak isteyen birileri var.
işsiz değiller çünkü göz önünde bulundurulmak isteniyorlar, onları daha fazla görebilmek için...

hande erçel ve karl marx, türkan şoray ve jean paul sartre aynı varoluş sancısını çekiyor olamaz...

kendinden memnun olmakla varoluş sancısı hep paralel ilerler...

t/ fiziksel avantajların varoluşa etkilerinin paylaşıldığı başlık.